Nog een nachtje kamperen

Vandaag hebben we een korte etappe, iets over de 50km. Meestal bekijken we de avond ervoor nog even welke route we, hoe, gaan fietsen (links of rechts van de Elbe) en hoe het ook alweer zat met de accommodatie. Nou blijkt dat de camping die we voor maandag hebben uitgezocht een heel eind van de route afligt en ook nog wel wat kilometertjes extra trappen. We zoeken wat verder en vinden verderop pal langs de route een andere camping. Wel ongeveer 6km van de bewoonde wereld, maar dat is te overzien.

Inmiddels trappen we sinds Gartow alweer rond met temperaturen van tegen de 30 of net boven de 30graden en dat vreet toch weer extra energie. Er lijkt niets tot weinig aan de hand, tot je als toetje weer een Parijs-Roubaix kasseienstrook geserveerd krijgt. Dan blijken de benen al rap vol te lopen of eigenlijk al vol te zijn. We zijn al voor 12en op de plek van bestemming. Het plekje is een camping met een jachthaven. Het zou een mooi plekje kunnen zijn als het er niet zo shabby uit zag. Sanitair in zeecontainers en een campingbaas die ons een plekje wil aanbevelen tussen sanitaircontainer en gewone huisvuilcontainer in. Omdat er daar volgens hem het meeste schaduw zou zijn. Gelukkig zijn we vrij eigenwijs en maken we een eigen keus voor een plekje dat later op de dag een prima plekje bleek te zijn. 

Nadat we de tent hebben opgezet pakken we de fietsen weer om 6km terug te fietsen. We kwamen hiervoor langs Lauenburg en dat moet een mooi stadje zijn. Bovendien moeten we daar toch naartoe om boodschappen te doen. Dat fietst een stuk makkelijker zonder al die kilo’s bagage. We zijn er zo. Tis alweer een prachtig plaatsje maar die godvergeten kasseienstroken. Het is echt een drama, er valt bijna niet overheen te fietsen en het hele oude stadshart is bestraat met deze los gestorte kasseien. Toch stuiteren we er van onder tot boven doorheen en vice versa. We eindigen op een terrasje bij het water waar de wind lekker koel over de Elbe waait. We drinken een apfelschorle (we ontdekken wat nieuws hoor, zo onderweg, cider, apfelschorle....). 

Als we met boodschappen terugzijn op de camping blijkt onze tent en een plekje daaromheen net in de schaduw te liggen van een boompje van een seizoenskampeerder. Dat is fijn. We schroeven onze stoeltjes in elkaar en leggen onze telefoons in het sanitairblok aan de lader. Dat voelt wat onwennig maar het is nou ook weer niet zo druk, dat je daar geen zicht op kunt houden. En als we morgen Hamburg in moeten fietsen, moet er in ieder geval genoeg prik op zitten om te kunnen navigeren. We hebben al eens eerder het genoegen mogen smaken om een wereldstad in te fietsen zonder navigatie, nou, daar wordt je niet blij van.

Uiteindelijk komen we met ons heen en weertje naar Lauenburg dus toch weer op de 70km uit. 

Naar Hamburg fietsen we vooral onder de dijk door waardoor we niet veel zicht hebben op de Elbe. Al ver voor Hamburg begint natuurlijk al de bebouwing. We zien geen ooievaars meer en het gevoel van het buitengebied is al een heel stuk minder. Gelukkig mogen we uiteindelijk op 20km van de stad nog 10km door een natuurgebied fietsen. Een eekhoorntje rent bijna in de armen van Kees, Hij (de eekhoorn) wist even van verwarring niet wat te doen. We spotten dat we alleen nog de bever, een wildzwijn en de visarend willen zien en dat we dan de big 10 wel gezien hebben. We fietsen wat langzamer dan tijdens de vorige fietstrips en denken eigenlijk wel dat het met het lagere fietstempo te maken kan hebben dat we zoveel mogen zien onderweg.

De laatste 10km is echt al industriegebied van Hamburg. Veel grote en zware industrie en heel veel vrachtverkeer. Gelukkig is er overal fietspad. Althans, trottoir met fietsstrook. Dus stoep op, stoep af. Ik zie geen fluit op de navigatie met mijn zonnebril op dus die moet af terwijl het zonnetje lekker schijnt. Na 3 kwartier staan we voor het door ons gehuurde appartement. Het is in een hele rustige, bomenrijke straat met heel veel fikse en fraaie huizen. Ons huis is zo groot dat ze boven 4 appartementen hebben gemaakt en zelf beneden en in het souterrain wonen. Twee bijzonder vriendelijke Turkse mensen die nog volop aan het werk zijn aan dit hele mooie, oude en grote huis. Morgen gaan we Hamburg ontdekken. Daar is het nu echt te warm voor!

Toen we ‘s ochtends in Klein Kuhren weer op de fiets stapten om te vertrekken, moest ik toch nog even kijken bij het zwaluwennest. Die nacht of ochtend waren er blijkbaar al 3 uitgevlogen. Er zat er nog 1 een beetje verweesd te kijken op het nest.