Nancy

Trokken we in Verdun de gordijnen open en was het oranje, blanje bleu (strak blauw dus) zoals wij dat altijd tegen elkaar zeggen, in Heudicourt trokken we de gordijnen open en regende het maar weer eens. Bijna tot onze onsteltenis. Vooral ook omdat ze dit niet voorspeld hadden en we toch eigenlijk ook wel een beetje klaar zijn met de regen en de regenjassen/broeken. Maar je doet er niets aan. Deze keer hadden we een hotel met ontbijt maar omdat wij in de annex verbleven moesten we dus door de regen naar het ontbijt. In de ontbijtzaal een keuze waar een mens keuzestress van zou kunnen krijgen. Ik grijp gewoon terug op de fromage blanc (dikke joghurt) met daarin heel veel gezonds zoals cranberry, rozijnen, lijn- en sesamzaadjes en pompoenpitten en nog veel meer van dat lekkers. Ik laat de champagne en de gerookte zalm vandaag even voor wat die is. Maar, zo’n uitgebreid ontbijtbuffet maakt dan wel dat je met een (twee zelfs) espresso van start kan. Heel veel meer heeft een mens (wij dan toch) niet nodig 🙃.

Het eerst deel van de tocht gaat langs het Lac de Madine. Een groot meer waar Heudicourt vlakbij ligt. Het meer oogt aan de ene kant heel erg natuurlijk met aan de randen beboste heuvels en landerijen maar aan de andere kant, waar wij langsaf fietsen, toch iets meer weg heeft van een stuwmeer of een ander soort aangelegd meer, maar daar is het dan weer erg groot voor. Het is rustig op en naast het water. Wel vissers aan de waterkant maar geen bedrijvigheid op het water. Gelet op de hoeveelheid zeilboten in de havens, zal hier toch ook wel gezeild worden. Maar ja, geen (zeil)weer vandaag. Na het meer rijden we de heuvels weer in. We hebben de route van vandaag gisterenavond weer goed bestudeerd en geconcludeerd dat er alleen in het begin, in de eerste 25 km  klimwerk te verwachten is.  Tijdens een van de klimmen ziet Kees in het veld een enorm edelhert staan. Zo eentje met zo’n enorm gewei op zijn kop. Prachtig gezicht. Hij laat zich even bekijken en draait zich vervolgens om en loopt op zijn gemak het bos in. Daarvoor zijn die klimtrajecten toch eigenlijk wel ideaal. Je hebt niet heel veel vaart en meestal toch wel alle tijd en ruimte om om je heen te kijken en dan zie je zoiets moois. 

Na Vieville-en-Haye begon de grote, lange afdaling richting de Moezel. Ik heb toch echt al die jaren gedacht dat die alleen in en door Duitsland stroomde. Echt nooit geweten dat die ook door Frankrijk heen stroomt. Zo zie je maar dat een fietsreis door Europa ook weer goed is voor je topografische kennis en je dat je dus ook nooit te oud bent om te leren😜. Een heerlijke, lange afdaling, zonder al te ingewikkeld bochtenwerk en met een goed asfaltje. Je kon hem dus lekker laten lopen zonder al te veel aan de remmen te zitten. Bij Pont-a-Mousson komen we aan de Moezel en die volgt de route tot aan Nancy. 

We treffen een Nederlands echtpaar als we in Pont-a-Mousson de stad infietsen op zoek naar een supermarkt voor de lunch en een espresso. We raken aan de praat. Ook zij zijn met volbepakte fietsen onderweg. Hun einddoel voor deze fietsvakantie is de Mediterrannee. Wij vertellen dat we onderweg naar Valencia zijn en de man grapt dat we daar dan vast eind juli wel zullen zijn. Wij denken van niet. Pont-a-Mousson heeft een heel mooi plein. Mooie oude gebouwen eromheen en om het hele plein een arcade. Het doet Spaans aan maar we hebben het 2 jaar geleden in Tsjechie ook veel gezien. Het is jammer dat het verkeer dwars over het plein heen rijdt en dat er overal geparkeerde auto’s staan. Er is echt geen mooie foto van te maken. 

We slingeren langs de Moezel verder en daaromheen loopt dan over een vrij lang traject de snelweg. Volgens mij zelfs de route du Soleil. Het is heel apart dat je zo dichtbij een brede snelweg fietst maar toch zo ontzettend in de natuur fietst. Ondanks dat de route tot aan Nancy de Moezel volgt, is het soms lastig navigeren. Dat komt vooral omdat je onder en over en langs die snelweg moet. Maar de navigatie app werkt echt als een tierelier. Dat is heel fijn. Als je op tijd voordat er zich een lastig knooppunt aandient het beeld goed uitvergroot, geeft die toch echt precies aan hoe en waar je moeten fietsen. En zo troelen we langs de Moezel de stad Nancy in. Bij het bordje Nancy gaat googlemaps even aan met het adres waar we de sleutel op mogen halen voor ons appartement. In Nancy zijn hele delen van de weg gereserveerd voor alleen fietsers en bussen. Ik denk om het autoverkeer te ontmoedigen. Zij staan soms oeverloos voor stoplichten te wachten en ondertussen mogen wij er langsaf fietsen. Al snel hadden we de sleutel van ons appartement. Dat was wel een hele geruststelling na het debacel van Verdun. De host heeft ook geregeld dat we onze fietsen via de tuin van de buren in haar tuin mogen parkeren. Dat is ook fijn. Na het douchen lopen we ondanks dat we toch wel moe zijn (het waren toch weer ruim 70km vandaag) toch naar het centrum. Het zonnetje is inmiddels weer doorgebroken en je wil toch al even het gevoel geproefd hebben van de Franse stad. We lopen naar la Place Stanislas. Wat een plein. Oogverblindend omdat er van die lichte, gelige stenen gebruikt zijn voor de enorme panden rondom het plein en voor de bestrating van het plein zelf. Het gonst van het leven en alle terrassen zitten vol. Ook wij schuiven even aan voor een drankje. Het is tenslotte vakantie. Daarna lopen we, toch ietwat afgestoffeerd, terug naar het appartement. Vandaag weer een gezond fietsmaal met veel koolhydraten en eiwitten. Ook wel weer erg lekker om weer van Kees zijn gekokkerel te mogen smullen.