Op weg naar Brna, zoetjesaan richting Duitsland.

We worden op de camping voor dag en dauw gewekt door rare geluiden. Het houdt het midden tussen een gans of een aap en het houdt ook niet op. Als Kees rond een uur of 6 toch maar eens gaat kijken, blijkt op een paar meter van de tent een fazant te staan. Die fladdert uiteindelijk weg maar toen was ik al zo wakker dat ik niet meer in slaap kwam. We zijn dus ook alweer vroeg bezig met pakken en bezakken.

Volgens het kaartje zou het moeten lukken om weer op de Elberadweg te komen zonder dat we weer naar de vesting hoeven te klimmen. Maar helaas, uiteindelijk klimmen en spoorzoeken we toch weer de vesting op en vlak na die vesting kunnen we dan pas weer op de route komen. Dat valt niet mee, zo vers uit de startblokken en dan meteen aan zo’n klim beginnen. Maar goed, we zijn dan ook meteen warm. Al met al zaten we pas een uur later op de route. Het begint met een mooi fietspad. We merken wel dat naarmate we dichterbij Duitsland komen het wegdek beter wordt. Dit deel van Tsjechie oogt ook welvarender. Bijna ieder stadje dat we passeren is de moeite waard om te bekijken. Tis wel jammer dat ze vrijwel allemaal ver boven de Elbe liggen en dat dat dus fikse klimmen oplevert. Dat is ook wel logisch. We zien onderweg een paal staan waarop de hoogwaterstanden worden aangegeven. En die zijn hoog. Als je goed kijkt zie je in de schaduw van van het dakje bij de hoogste streep staan dat het in 2002 nog krent is geweest, 14 augustus om precies te zijn.

Het lijkt alsof heel Tsjechie inmiddels op de fiets zit. We komen heel veel fietsers tegen. De meesten zonder bepakking, dus echt dagjesmensen. Ook veel mensen aan het skaten of aan het steppen. Daar waar het wegdek langs de Elbe goed is, wordt het intensief gebruikt. We zijn ook al langeafstandsfietsers tegengekomen maar niet veel. Een Duits stel dat er even helemaal doorheen zat nadat ze weer over een singletrack graspad hadden moeten fietsen. Ik ben blij dat wij het andersom doen. Dat we begonnen zijn in Tsjechie en naar Duitsland toe fietsen. Het wegdek zal er in ieder geval niet slechter van worden. 

Vlak voordat we bij onze bestemming Brna zijn, fietsen we door een lullig geplaatst bordje verkeerd. We mogen weer in de benen, er volgt een hele forse klim. Na een kilometer of 3 waarbij we steeds verder van de Elbe worden afgevoerd, besluiten we om er toch maar eens het boekje bij te pakken. Er volgen wat hardgrondige vloeken. We zitten verkeerd. Er volgt daarop wel een heerlijke afdaling maar aan het eind van een dag waarbij de zon hoog aan de hemel staat en er al zo’n kilometer of 70 zijn gefietst, is dat niet echt iets waar je op zit te wachten. Daarna stonden we al rap op de camping. Pal naast de route en de Elbe dus als we morgen weer van start gaan, hoeven we daar in ieder geval niet meer naar te zoeken.

We zijn de eerste kampeerders en zetten ons tentje op naast een bankje. Altijd handig om de tassen op kwijt te kunnen bij het in- en uitpakken. Daarna zijgen we neer bij de bar/restaurant. Ik geloof niet dat we nog hard gaan koken vandaag. Te moe allebei. Het is een mooi plekje pal aan de Elbe en heuvelopwaarts het bos. Het enige nadeel is dat er aan de overkant van de Elbe een spoorweg loopt maar, on top of all, pal naast de camping ligt er ook een. Ik haal mijn oordoppen alvast uit mijn toilettas. Er is druk treinverkeer en het maakt een leven dat het een lieve lust is. Het resoneert ook lekker in dat dal tussen die bergen. We spreken onder het eten van de pizza de hoop uit dat het treinverkeer ‘s nachts minder intensief zal zijn. Maar niets is minder waar. Kees heeft alleen tussen de treinen door geslapen (dat is niet veel) en ik een stuk beter dankzij mijn oordoppen (ik had nog een setje maar Kees wilde niet, daarmee kan hij niet slapen, zegt hij...nu ook niet....). Zonde hoor. Wat doen ze die mensen die in dat smalle deel van het dal wonen aan met al dat af en aan rijdend treinverkeer. 

Vroeg op dus weer. Nu zonder ontbijt op pad want dat was er gisteren niet meer van gekomen. Gelukkig stonden we al snel bij een supermarkt en zaten we even later op een bankje langs de Elbe aan ons ontbijt.