De fiets van Kees

Onze host heeft echt zijn uiterste best gedaan gisteren om een taxi naar Modena te regelen zodat we met de fiets van Kees naar de fietsenmaker konden. Ik geloof dat hij er wel 4 heeft gebeld voordat hij uiteindelijk beet had. Maar dan moesten we wel om half 10 klaar staan. Dat is voor ons natuurlijk appeltje eitje, zelfs aan de late kant.

Vanochtend bij het opstaan in deze prachtige omgeving en bijzondere accommodatie werden we verrast met een ree onder ons slaapkamerraam. Wel op een afstandje natuurlijk maar het was een heel mooi gezicht. Ze slenterde en graasde rustig wat rond terwijl ze door ons vanuit ons slaapkamerramer gevolgd werd. Dat ontbrak er nog een beetje aan. We zien overal waarschuwingsborden staan voor overstekend wild maar wij hadden nog niets gezien. Kadootje op deze toch wel een beetje stressvolle ochtend.

Afijn, om 10 uur nog geen taxi. Onze host boos, die heeft nog een paar keer geprobeerd te bellen maar er wordt gewoon niet opgenomen. Dat is wel balen want het is natuurlijk wel zaterdag. Als we het vandaag niet geregeld krijgen, schieten we zo door naar maandag en we hebben natuurlijk al andere plannen. Kees heeft gisteren al gebeld met 3 fietsenmakers in Modena en 1 daarvan was bereid om de fiets te repareren. De vrouw des huizes is gelukkig ook niet voor een kleintje vervaard. Ze belt eerst met een fietsverhuurbedrijf in Zocca. Daar mag Kees langskomen. Fiets in één van de auto’s van de accommodatie geladen en Kees vertrok met de huisbaar naar Zocca. Helaas kwamen ze al snel onverrichterzake weer retour. Geen remblokken die op Kees zijn fiets passen. Vervolgens belt de mevrouw nog een keer met het verhuurbedrijf en vraagt aan hen wie de dichtsbijzijnde fietsenmaker is die dit euvel misschien wel zou kunnen verhelpen. Een van de hulpen van het restaurant was zelf met de mountainbike daar en leek wat verstand van fietsen te hebben en kon vertellen welke blokken erop zaten. Vervolgens fietsenmaker gebeld, die had ze nog zei hij en kon ook helpen. Die zat ongeveer 25km verderop, gelukkig wel in de richting van Modena. Mijn fiets en alle bagage pasten niet meer in de auto. Dus ging ik, zoals we gisteren al besproken hadden, alleen met de fiets en bagage naar het dorp waar de fietsenmaker zat.  Zo geweldig zoals deze mensen zich ingespannen hebben om ons verder te helpen. Echt fantastisch. Ik zie dit heel eerlijk gezegd, niet snel gebeuren in Nederland.

Dat werd al met al nog een fiks tochtje, Behalve dat het erg mooi was onderweg was het echt geen constante afdaling naar beneden maar zaten er nog behoorlijk wat venijnige klimmetjes in. En de benen waren nog niet echt hersteld van gisteren. Ik kwam op een stuk onverharde weg met van die grote ronde rivierkeien. Ik heb mijn klikkers maar losgedaan zodat ik meteen met de voeten aan de grond kon komen als het onverhoopt mis zou gaan. Ik kwam ook echt alleen maar mountainbikers tegen die toch wel een beetje verrast/verbaasd opkeken als ze mij met volle bepakking aan zagen komen. Ik was blij dat ik in maart tijdens de parketsurvival nog met het mountainbiken had, meegedaan en mijn vaardigheden weer wat had opgefrist anders was ik daar nooit zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Intussen was ik al door Kees geappt dat ze met zijn fiets bezig waren, hoera.

 Toen ik beneden in het dal aan kwam moest ik volgens de route, het onverharde fietspad langs de rivier op. Dat was een zelfde ondergrond als tijdens die daling maar nu vlak en langs de rivier. Maar ja, dit is het deel van Italië waar anderhalve maand geleden enorme overstromingen zijn geweest. Dat bleek, hele delen van het fietspad waren weggeslagen maar gelukkig was dan nog steeds wel een deel befietsbaar. Tot daar ook een eind aan kwam er plots dus helemaal geen fietspad meer was. Ik zag een geitenpaadje dat richting de verharde weg voerde. Tsja, dit is natuurlijk bij uitstek een pad wat gebruikt wordt door mountainbikers. Uiteindelijk stond ik met mijn zwaar bepakte fiets voor een steile helling waar ik met geen mogelijkheid op kwam ook niet met de fiets aan de hand. 

Alle bagage van de fiets gehaald, 1 tas rolde lekker helemaal naar beneden, fiets naar boven geduwd en toen de bagage weer naar boven gesjouwd. En toen stond ik op een grasveld met in de verte de verharde weg. Dus in het kleinste verzet door het gras heen geakkerd en de verharde weg op gestuurd. Vermoeiende business, fietsen in Italië. Maar gelukkig was ik toen wel heel snel weer bij Kees en zijn gerepareerde fiets. Blij om elkaar te zien. Niks aan om alleen te fietsen en dit soort fratsen uit te moeten halen en Kees vond het al helemaal niks om mij alleen te laten fietsen in de bergen in den vreemde. Tis gelukkig allemaal goed gekomen.

Inmiddels zijn we in Modena aangekomen en zijn we na wat omzwerviingen door deze hele mooie, gezellige en zo anders ogende stad (doet bijna Spaans aan) in ons appartement aangekomen. Tis jammer dat we hier niet eerder/vroeger waren want het is echt een hele leuke en mooie stad. Echt de moeite waard om te bekijken.  Maar ik krijg vanavond geen veertje meer van de lippen geblazen. Stikkapot. Natuurlijk door de fietsdagen van gisteren en vandaag maar toch ook door de onzekerheid en bij mij ook wel stress om de fiets van Kees.