Bekijks en van alles en nog wat

Hadden we een paar jaar geleden al volop bekijks toen we vol bepakt door Europa fietsten, nu met de trike van Kees is dat nog wat meer. Verwonderde maar ook vooral bewonderende blikken lijkt hij te oogsten. Dat is wel een grappig gezicht. Bouwvakkers draaien zich tijdens hun werk om, om hun duim naar hem op te steken. Er wordt door automobilisten ook vaak gestopt om ons voor te laten. En ook als we tussen het verkeer zitten, voelt het niet onveilig of onprettig aan.

Gisteren hadden we een fikse dag en zagen we in het routeboekje toen we ‘s middags om half 3 eindelijk onze tweede (en derde!) espresso dronken dat we van de laatste 15 km er weer zo’n 10 km over een gras/zandpad zouden moeten fietsen. Dat is met een gewone fiets al bijna niet te doen maar met de trike van Kees al helemaal niet. Hij rijdt dan met zijn achterwiel (zijn aandrijfwiel) over het zandpad maar rijdt dan met zijn twee voorwielen door het gras (dat zo’n beetje twee kontjes hoog staat). Ik zie zijn fiets voor mij helemaal naar rechts overhellen waardoor hij zelf helemaal naar links moet gaan hangen om zijn fiets overeind te kunnen houden. Af en toe was het dusdanig dat hij bijna omkiepte. Echt Elandproef is de fiets niet. Het is nauwelijks te doen. Dus toen we zagen dat het laatste deel van de route ook weer zo’n gras/zandpad zou zijn (en dat na al 65 km gefietst te hebben), hebben we besloten om maar gewoon op de secundaire weg te gaan fietsen ook al geeft het Duitse routeboekje aan dat dat “nicht zu empfehlen” is. Alle auto’s en vrachtauto’s achter ons houden keurig in als er niet genoeg ruimte is om in te halen en zodra ze ons inhalen, gebeurt dat met een hele ruime bocht om ons heen.

Dat van die espresso is wel echt behelpen. Als je in de stad bent kun je volop koffie/espresso krijgen maar zodra je de stad uit bent, is er niet heel veel meer te krijgen. Veel gesloten of nog gesloten horeca en dus niets te drinken onderweg behalve het water uit de bidons. En nou zijn we niet van die enorme koffieleuten maar 2 of 3 op een dag gaan er toch wel in.

We zien regelmatig groepen (kleine) kinderen onder begeleiding van een of twee volwassenen lopen. Een aantal van die kindjes draagt dan van die reflecterende hesjes en ze lopen dan keurig naast elkaar achter de juf aan. En toen we eergisteren in Hradec Kralove op een terrasje zaten om de hoek bij een theater, kwam er een grote groep opgeschoten pubers dat theater uitgelopen (in soort van gala) en zelfs die liepen keurig twee aan twee (weliswaar zonder reflecterende hesjes) achter de juf aan. Ik denk niet dat je dat in Nederland nog voor elkaar krijgt. Niet bij die kleintjes maar zeer zeker niet bij pubers ;-)

Gisteren was een afwisselende dag. We begonnen met een zo te zien nagelnieuw strak geasfalteerd makkedammetje langs de Elbe. Daarna moesten we een heel stuk over de weg tussen het verkeer fietsen. Toen hele stukken onverhard door een enorm bos, wat nog wel redelijk te doen was omdat daar een soort van gravelweg was aangelegd. En uiteindelijk dus dat gras/zandpad. In een hele mooie omgeving, dat dan weer wel maar daar kon je niet echt van genieten of naar kijken omdat het zo’n geworstel was. Leuk voor de mountainbike maar niet voor een reisfiets met daaraan tussen de 20 en 25kg bagage. En zeer zeker niet voor een vol bepakte trike.

Het leven van een langeafstandsfietser gaat niet altijd over rozen :-) Uiteindelijk hebben gisteren toch nog 78,8 km gefietst en waren we blij dat er geen camping was zodat we niet in de verleiding werden gebracht om ons tentje toch nog op te zetten. Sowieso maar goed ook. Want het heeft vannacht behoorlijk geplensd. Inmiddels is het gelukkig weer droog en begint de bewolking weer weg te trekken. Omdat er voor vandaag ook weer wat van die gras/zandpaden op het programma staan, gaan we dadelijk eerst maar eens een studie maken van de te volgen route. Want was dat gisteren al niet of nauwelijks te doen, als het modderig en nat is, wordt het weer een heel ander paar mouwen zoals de Belgen dat zo mooi zeggen.