De klim naar Pistoia

Toen we gisterenavond thuiskwamen na ons ommetje door Vinci was er in de kroeg/restaurant naast ons huis een feestje buiten op straat. Daar heb ik niets meer van gehoord. K.O. na alle hoogtemeters van de dag. Want het was er weer zo eentje. We zijn nu ruim twee weken aan het fietsen en hebben in die twee weken al meer klimkilometers afgelegd als in de 2 maanden die we naar Valencia hebben getrapt en de 3 maanden die we naar Istanbul hebben gefietst. Ik heb er toch maar even een foto bij gedaan van mijn Mapout fietsnavigatie om jullie een indruk te geven. De blauwe lijn in het kaartje is  een deel van wat we gefietst hebben en het hoogteprofiel bovenin het kaartje was ons hoogteprofiel voor deze dag. Dat was geen makkie.

Vandaag mochten we ook weer aan de slag hadden we al gelezen en gezien. Maar behalve 2 hele steile klimmen het dorp Vinci uit viel het reuze mee vandaag. Het was wel weer flink klimmen, een kilometer of 12, maar er zaten deze keer wel flink wat bochten in de weg en het liep niet zo akelig steil rechtdoor naar boven. We zijn eigenlijk op ons dooie gemakje naar boven geklommen. Heel mooi en ook rustig onderweg Best lekker zo. Veel wielrenners onderweg ook. Allemaal met aanmoedigingen en bewonderende teksten. Bravo en vai vai (ga, ga). Fijn dat we weer eens gewoon lekker door konden klimmen zonder van de fiets af te hoeven. We konden het nog.

We zien in Italiė enorm veel vlinders onderweg. Soms lijken ze zich aan het asfalt te warmen en moet je een zwenkje aan je stuur geven om ze niet te overrijden. We zien ook enorm veel zwaluwen. Misschien heeft het een wel met het ander te maken. Het is onderweg overal nog steeds een bloemenpracht en je fietst en loopt vrijwel continu door van die zware zoete bloemenluchten. 

Nadat we boven de top hebben bereikt doen we daar een espresso en een punt appeltaart. We proberen ons suikerpeil een beetje op peil te houden en hebben begrepen dat we ervoor moeten zorgen dat we niet als een stel magere Heinen weer thuiskomen ;-). Dan volgt een lange, ook lekker lopende afdaling helemaal richting Pistoia. Helaas rijdt er uiteindelijk een vrachtauto voor onze neus zo’n beetje tot Pistoia dus dat remde de vaart flink. We waren veel te vroeg in Pistoia en hebben ons in het stadspark op ons kleedje neergevlijd. Uiteindelijk heeft Kees contact opgenomen met onze host voor vandaag. We mochten er al om half 1 in. Dat is fijn. Bij het station stond Romeo ons al enthousiast zwaaiend op te wachten. Fietsen achter een hek achter de flat en naar 3 hoog voor ons appartement. Een stuk kleiner als dat van gisteren maar niet minder gerieflijk. Romeo spreekt weinig Engels maar doet erg zijn best met Google translate erbij. We treffen het tot nu toe erg goed met onze adressen en ook met onze hosts.