Rustdag

Het voelt als een goede keus om Perugia en die onderkomen camping te laten voor wat het was en door te trekken naar Passignano sul Trasimeno. Het appartement is allesbehalve trendy maar wel van alle gemakken voorzien. De huisbaas (die pal naast ons woont) die nog even een regalo (kadootje) kwam brengen, een echte Toscaanse rode wijn (en dat terwijl we in Umbriē zijn). Gisterenmiddag zijn we nog even het stadje ingelopen om boodschappen te doen voor gisteren en vandaag. Het was wel een stief wandelingetje. Zo stief dat ik tegen Kees zei dat ik vandaag met de fiets terug wilde.

Nadat we boodschappen hadden gedaan, hebben we ons beheerst en zijn niet meteen het oude stadje en de burcht op en in gerend om dat allemaal te gaan bekijken. Dat kan morgen immers nog allemaal. We zijn eerst maar eens naar een terrasje gelopen om daar een lekker drankje te doen. Je kunt in Italië gerust met een hongerig gevoel op een terras neerzijgen. Je krijgt hier altijd hapjes bij je drankje. Soms alleen een bakje chips en pinda’s maar vaak gewoon wat lekker fingerfood. We hebben er heerlijk relaxed op het terras gezeten met zicht op het mooie meer. 

‘S avonds hebben we lekker op het terras bij het appartement Kees zijn geïmproviseerde nasi gegeten en daarna de rode wijn van de huisbaas opengetrokken voor nog een glaasje. Ik had eindelijk weer de tijd en de rust voor mijn boek en Kees heeft naar de Champions League finale gekeken. 

Ook het ontbijt hebben we heerlijk op ons terras genoten. De huisbaas kwam nog even een droogrekje langsbrengen. Die heeft natuurlijk allerlei shirts voor het raam zien hangen en gedacht dat dat makkelijker kan. Hij en zijn vrouw vertrekken vandaag voor een korte vakantie naar Sicilië. Of we de sleutel aan de buitenkant van de deur willen laten zitten als we vertrekken. Hoezo goed van vertrouwen. Daarna kregen we van de buurman ook nog een regalo. We kregen twee hele grote, lekker ruikende bladeren basilicum van hem. Uit eigen tuin vertrelde hij. Die gaan vanavond vast van pas komen in onze pasta.

Vanochtend zijn we inderdaad met de fiets naar het stadje getoerd. Met de fiets (zeker met een onbepakte fiets) stelt de afstand echt geen drol voor. Na een espressootje zijn we lekker door het stadje gaan zwerven. Erg mooi weer. Deze keer een stad met een burcht. Alles echt erg goed geconserveerd en onderhouden. We hebben natuurlijk de toren van de burcht weer beklommen maar daar werd het uitzicht niet echt spectaculairder van. 

Toen we weer beneden waren, bedachten we dat we nog niets voor de lunch in huis hadden. We waren net aan een bakker voorbij gelopen. Dat is ook iets aparts in deze delen van Italië. In veel supermarkten verkopen ze niet eens brood en de toast die ze verkopen is vaak gezoet. Het kost dus wel wat moeite om aan onze dagelijkse brandstoffen voor onderweg te komen. Gelukkig had deze bakker wel gewoon (en dan ook nog volkoren) brood. 

Vanmiddag hebben we nog even aan de route gesleuteld en een bezoek aan Lucca eruit gegooid. Daar waren we al eens en we weten dus dat het erg mooi is maar het leidde wel tot een rare omweg wat dan weer als gevolg had dat we op Kees zijn verjaardag in een gebied zouden zitten waar niets of vrijwel niets te vinden was. Dat is nu opgelost en we hebben er rond zijn verjaardag dan maar meteen een dubbele van gemaakt met overnachting in een huisje wat het Wolfshuis heet. Dat moet goed komen voor deze nature lovers!