Heel moe maar ook erg voldaan

Één van de grote voordelen van reizen door Italië is het heerlijke eten wat je her en der voorgezet krijgt. Maandagavond aten we in Chiusi Scalo waar we een bed&breakfast hadden. Kees had tagliatella met truffelsaus en ik een heerlijk eendje met venkelkruiden. Op het terras zat nog een ander Nederlands fietsechtpaar. Zij fietsten min of meer van huis naar Rome maar wel elektrisch ondersteund. En zelfs zij vonden de Umbrische en Toscaanse heuvels zwaar te beklimmen. Stukken zwaarder en steiler dan de Alpen. Eigenlijk hetzelfde verhaal als de twee dames die we helemaal aan het begin van onze tocht hebben ontmoet. Alleen fietsten die, net als wij, niet ondersteund. 

Ze bleken in dezelfde Albergo te logeren als wij en we troffen mekaar de volgende ochtend. Wij on the way out en zij op weg naar het fameuze Italiaanse ontbijt. Ondanks onze voorsprong, haalden ze ons al rap in op hun elektrische fietsen. Wij vervolgens hun weer toen ze aanlegden voor een kopje koffie. Maar toen wij weer wat verderop ook gestopt waren voor een espresso schoven ze weer bij ons op het terras aan. 

Het eerste deel van de tocht voerde weer over hetzelfde fietspad. Alleen dit deel was hartstikke goed onderhouden, een mooie brede Strade Bianchi die prachtig door de natuur heen slingerde. Na de espresso werd het een ander verhaal. Hierna begon de klim richting Orvieto. Een rustige bergweg door mooie natuur die omhoog liep en maar omhoog leek te blijven lopen. 636 hoogtemeters hebben we gisteren gefietst maar dat is inclusief de laatste klim naar Orvieto. Toen we zo’n beetje op de top van de grote klim waren, barstte het onweer en de regenbui die al een tijdje op de achtergrond dreigde, los. Best jammer, kun je eindelijk aan de lang verwachte afdaling beginnen met een keer goed asfalt, gaat dat ook niet volle chasse omdat het regent en het daardoor wat gevaarlijk wordt (slipgevaar). In een bushalte even geschuild en de regenjassen aangetrokken maar uiteindelijk toch maar weer opgestapt.

Ik had al uitgezocht dat we om onze accommodatie te bereiken Orvieto het beste via links konden benaderen. Orvieto lijkt van verre een onneembare vesting. Dat was natuurlijk vroeger sowieso de bedoeling van al die dorpen en steden bovenop de berg. Maar met de fiets lijkt het ook een onneembare vesting. Maar ik kan met trots vertellen, het is ons gelukt. We zijn over links naar boven geklommen en fietsten zo al navigerend met Googlemaps naar ons guesthouse. Het was een hele fikse fietsdag maar de trots overheerst toch!