Weg van de Wadden

We hebben een excursie geboekt op Schiermonnikoog. We wilden eigenlijk gaan Wadlopen maar blijkbaar doen ze dat niet of vrijwel niet vanaf Schiermonnikoog. We gaan mee met een zeehondenexcursie op een boot. Die vertrekt pas om 1uur dus gaan we eerst nog een stuk wandelen. We hebben nog niets van de andere kant van het eiland gezien dus fietsen we naar de haven en zetten daar onze fietsen neer en starten met onze wandeling. Deze kant van het eiland ziet er weer heel anders uit als waar we gisteren gewandeld hebben. Een groot deel is nu ook niet toegankelijk omdat maandag het broedseizoen pas over is en dit dus afgesloten is in verband met het broedseizoen. Het zonnetje breekt af en aan door en dan is het meteen lekker.

Ruimschoots op tijd zijn we in de haven om daar in te schepen voor onze excursie. Het is een volle boot. Na een half uurtje varen komen we langs een flinke zandplaat waar echt heel erg veel zeehonden op liggen. Ik heb eens grof geteld, het zijn er minstens 60. Das mooi om te zien, het gaat blijkbaar goed met de stand van de zeehonden in het Waddengebied. We varen weer door richting Engelsmanplaat. Een andere zandbank waar in het verre verleden een schip is gestrand (de Engelsman, vandaar de naam Engelsmanplaat). Daar mogen we via de voorplecht met een grote ladder van de boot af, door het kniehoge water (best fris) naar de zandplaat. Daar krijgen we wat uitleg en mogen we wat wandelen en de uitkijktoren van Natuurmonumenten beklimmen. De gids vertelt dat alles zo wandelt in de Waddenzee dat Schiermonnikoog voorheen helemaal in de provincie Friesland lag, inmiddels voor een deel in de provincie Groningen ligt. Nog even en het ligt tegen Borkum (het eerstvolgende Duitse Waddeneiland) aan. Op de terugweg richting Schiermonnikoog komen we nog langs een eenzame zeehond die alleen op een zandplaat ligt. Deze ligt hier iedere dag schijnt, en laat zich weer wegdrijven als het vloed wordt. Die 60 waren van een fikse afstand te zien, deze solist ligt een stuk dichter bij.

De eerste boot van Schiermonnikoog vertrekt op zondag pas om half 11. We hebben dus een late. En een lange. We fietsen naar Harlingen, dat is zo’n beetje 75km. We hebben de kaart eens bekeken en gekeken waar de wind vandaan komt (noordwesten wind) en dachten dat we die wel een heel eind mee zouden gaan hebben richting Harlingen. Dat viel een beetje tegen. Schuin van voor in plaats van recht van voor en van bezijen, dat was het wel een beetje. Heel af en toe hadden we wind in de rug. Het wil ook nog steeds niet echt lukken met het mooie weer in Nederland. Vanaf dat ik in Duitsland nieuwe zonnebrandcreme heb gekocht omdat de eerste fles leeg was, is het lauw loene met het mooie weer. Ik had gewoon geen nieuwe moeten kopen, denk ik. Af en toe valt er zo’n bui over ons heen die in eerste instantie niets lijkt maar uiteindelijk zo’n sproeiregen blijkt te zijn waar je toch goed nat van wordt. En tegen de tijd dat je besluit om je regenpak aan te gaan trekken is de bui alweer voorbij.

Tegen half 5 zijn we in Harlingen. Dragen de fietsen door het restaurant naar de tuin achter het hotel en vertrekken na de douche richting borrel. We zijn er goed moe van, van deze toch wel lange etappe. Ik reserveer even snel via Iens een restaurant dat goed staat aangeschreven. We hebben alweer een tijdje niet uitgegeten, sinds Esens in Duitsland al niet meer en nu willen we eens een keer lekker uiteten. We komen uit bij een visrestaurant en eten echt heerlijk. Dat mocht ook wel, dat hadden we verdiend vonden we zelf.

Vandaag dus naar Stavoren voor de overtocht over het IJsselmeer. Nu hebben we wel echt wind in de rug. Dit traject hebben we vorig jaar al eens goeddeels gefietst maar toen de andere kant op. We passeren Hindeloopen nog een keer en zien weer dat het een erg mooi plaatsje is. Daar doen we ook noodgedwongen een koffiestop omdat we weer zo’n sproeibui over ons heen kregen. Half 1 zijn we al in Stavoren. Het VVV-kantoor waar de bootkaartjes verkocht worden is gesloten tussen 12 en kwart voor 2. We kopen de kaartjes dus maar vast online. Ze kunnen maar vast in the pocket zijn ;-) Dan fietsen we naar de supermarkt voor de boodschappen van vanavond. Ook in Stavoren waren we vorig jaar en weten we de supermarkt dus ook zo te vinden. En als er dan alweer zo’n sproeibui over je heen valt, sta je daar in ieder geval droog. Dan hoeven we dat bij aankomst in Enkhuizen of in Wervershoof niet meer te doen. In Wervershoof zitten we bij Vrienden op de Fiets. Bij mensen achterin de tuin. Voorzien van badkamer, toilet en een eigen keukentje. Helemaal goed dus. De mensen zelf zijn ook fervente fietsers. En er logeren nog 2 dames op de fiets waarvan er 1 ook een fervente fietser is. Dat levert leuke gesprekken op.

De boottocht over het IJsselmeer duurde 80 minuten. Jammer dat het geen mooi weer is. Er is wel volop zeilverkeer op het meer. Er staat nog steeds flink wat wind en dat zie je en voel je. Ik kijk er even angstig van op want ik wordt over het algemeen al zeeziek als ik naar een boot kijk maar er gebeurt gelukkig niets. Ik heb afgelopen zaterdag een krantje gescoord en heb nu eindelijk de tijd en gelegenheid om me daar eens op te storten. Inmiddels hebben we al gegeten en zitten we op de veranda bij ons huisje te schrijven en te bloggen. We zouden morgen eerst naar Medemblik fietsen omdat dat deel van de route is verdwenen door het Afsluitdijkdebacle maar Kees is op Schiermonnikoog door zijn rug gegaan en kan inmiddels bijna niet meer op of neer. Vanaf een terrasje in Friesland hebben we een afspraak kunnen regelen bij een manueel therapeut in Enkhuizen en omdat we toch wel een eindje buiten Enkhuizen zitten (veel dichter bij Medemblik eigenlijk...) gaan we niet morgenvroeg eerst naar Enkhuizen fietsen voor de manueel therapeut om vervolgens weer helemaal terug te fietsen naar Medemblik. Dat is voor de rug van Kees iets te veel van het goede denk ik. Als die therapeut morgen maar niet tegen hem gaat zeggen dat het voorlopig klaar is met fietsen....