Een voorzichtig zonnetje

Toen we vanochtend de luiken van onze slaapkamer open sloegen scheen er een voorzichtig zonnetje. Dat was beter dan we gisteren hadden durven hopen na die regenbuien. De mevrouw die ons gisteren binnen heeft gelaten bij de volledig verlaten Agriturismo (we waren de enige gasten en verder was er ook niemand) zorgde vanochtend voor ons ontbijt. Het was gelukkig een iets ander dan gebruikelijk Italiaans ontbijt. Volop fruit en ze vroeg of ze een omelet voor ons moest bakken. Lekker ipv alle zoetigheid die al stond uitgestald. Ze doet echt haar uiterste best voor ons. Gisteren nog allerlei toeristische tips (alles met Google translate want ook hier weer geen woord Engels) waar we niks mee hebben gedaan omdat het maar niet wilde stoppen met regenen maar ze vertelde ook over een levensmiddelenzaakje in het dorp. En dat is erg fijn want we zitten nu in een bijzonder dunbevolkt stuk van Toscane. Dus een vooraf gemaakte boterham voor onderweg is dan toch wel het minste.

We werden hartelijk uitgezwaaid door de mevrouw die vond dat we volgend jaar maar weer terug moesten komen maar dan met beter weer. We komen hier ongetwijfeld nog wel eens, maar ik betwijfel of dat met de fiets gaat zijn. Want ze ogen zo glooiend en liefelijk de Umbrische en Toscaanse heuvels maar nondeju wat zijn het kuitenbijters. En we zijn allebei niet fit vandaag. Kees heeft na het eten van gisterenavond last van zijn maag en darmen en ik heb ergens een koudje gepakt. Das niet fijn maar we peddelen toch gewoon door. Tis weer flink klimmen vandaag. Weer ruim 600 hoogtemeters. Maar vandaag waren er ook flinke afdalingen bij. Wel jammer dat het asfalt zo slecht is. Soms houdt het zelfs gewoon ineens op. Zit je ineens van het asfalt op een stuk Strade Bianchi, grindpad dus. 

Het is echt redelijk uitgestorven in deze hoek van Toscane, vrijwel geen dorpjes op de route en af en toe zo’n voorname Toscaanse villa bovenop een berg omringd met pineda’s. Gelukkig schijnt de zon vandaag en zijn er geen dreigende onweersbuien. Als we in de berm een boterham doen, gaan we er gewoon even bij liggen. Even bijkomen samen en bij gebrek aan bankje vlijen we ons in de berm. 

Vlak voor onze bestemming van vandaag, San Quirico d’Orcia is het gedaan met de rust. Er loopt een of andere rally met hele oude en nieuwe raceauto’s door de streek. En behalve dat dat gepaard gaat met een hoop herrie vinden zij, en de organisatoren van deze debielenrally, dat er voor hen geen verkeersregels gelden. En de deelnemers komen van heinde en verre. Er rijden ook Nederlandse debielen tussen. Die vinden dat ze in de bebouwde kom in moeten gaan halen enzo. Ik verdenk ze ervan dat ze uit Berlicum komen en dat ze op de Hoogstraat hebben geoefend. Als ik in het dorp al helemaal naar links ben voorgesorteerd omdat we linksaf moeten en ik ook nog naar links richting aan heb gegeven, vindt zo’n (in dit geval Duitse) debiel dat hij me alsnog links (dus over de rijstrook voor tegemoetkomend verkeer) moet inhalen. Needless to say dat die een dikke middelvinger en wat tekst meekreeg.

Gelukkig hebben we het allebei weer helemaal fietsend gehaald en hebben we een heerlijke appartement met geweldig uitzicht. Lekker thuis gegeten vandaag. Morgen klimmen en dalen we naar Siena en komt de tent weer uit de tas. Dus allemaal, fingers crossed dat het droog blijft en dat het het weer wordt wat wordt voorspeld.