Van Cuxhaven via Bremerhaven naar Burhave

In Cuxhaven zitten we wonder boven wonder vrijwel meteen goed op de goede route. Het is nu niet meer de Elberadweg maar de North Sea Cycling route. Hiermee fietsen we tot aan de Nederlandse grens bij Eemshaven. We waren even benauwd of er wel bordjes zouden staan de kant die wij opgaan omdat het boekje van de Eemshaven naar Hamburg loopt. Maar gelukkig staan er volop bordjes. Beter dan bij de Elberadweg lijkt wel. 

Lijkt wel inderdaad. Maar toen we 42km tegen de wind in geworsteld hadden en bij de rand van het havengebied van Bremerhaven aankwamen, waar we echt dwars doorheen moesten op weg naar maar weer eens een veer, hielden de bordjes weer plots op. Op een grote T-splitsing aangekomen, stond er plots niets meer. Ik schat dat er een aantal van jullie is dat denkt dat dat wel allemaal mee zal vallen en dat dat wel aan ons zal liggen. Wij denken echt van niet. Toen we met de Limesroute naar Istanbul fietsten, moesten we fietsen op stickers die links en rechts op lantaarnpalen en verkeersborden waren geplakt. Eigenlijk ging dat beter dan de mooie bordjes die hier nu moeten staan. Het is echt ongelofelijk, op de meest cruciale momenten zijn de bordjes echt non-existent. Er kwamen wat fietsers van de andere kant, die hebben we het gevraagd. We moesten naar rechts zeiden ze. Maar daarmee was de ellende niet achter de rug. Bremerhaven is echt een enorme havenstad met dito haventerrein. Dus met 1x rechts ben je er niet. We hebben echt ruim 20 minuten zoekend en vragend rondgefietst voordat we uiteindelijk voor de aanlegsteiger van het veer stonden.

Stonden we op de pont, ziet Kees in het water van wat eigenlijk nog de haven is, een zeehond in het water! Hij dook net op tijd onder water voordat hij overvaren werd door de pont. Aan de overkant van het water, ging het geworstel tegen de wind in nog een stukje verder. 15km tegen windkracht 5 of 6 in geworsteld. Dat viel niet mee. De camping waar we op terechtkwamen was echt zo’n typische strandcamping. Pal aan het water, geen boom en dus geen schaduw te bekennen en vol in de wind. En helemaal, echt helemaal, vol met grote campers en caravans. Wij mochten op het tentenveld waar een stel pubers al kwartier had gemaakt. Daar zijn we maar een eindje vanaf gaan staan. Omdat het zo stormde zijn we ‘s avonds maar een hapje gaan eten.