Langs de Waddenkust af richting het Westen

Terwijl we vanochtend de tassen aan het pakken zijn en op de fietsen laden, valt de eerste regen alweer naar beneden. Niet wat ze voorspeld hadden en ook niet wat we gehoopt hadden. Het heeft geen zin om het eind van deze bui af te wachten, de buien volgen elkaar in een gestaag tempo op dus uiteindelijk zullen we er toch aan moeten geloven. We trekken het regenpak maar weer aan. Het ontlokt bij mij de uitspraak dat we deze fietsreis al meer door de regen hebben gefietst dan naar Istanbul. Daarnaartoe hebben we maar 2 echte regendagen gehad. Verder wel heel veel kil en ongezellig weer. Daar hebben we deze reis echt helemaal niets over te klagen. We zijn Tsjechie en heel Duitsland tot Burhave doorgefietst met prachtig zonnig en soms zelfs te warm weer. Maar ja, het gaat zo snel vervelen, die regen en die grijze luchten. 

Gelukkig was het een mooi en afwisselend traject en zagen we in het Westen (daar waar we naartoe fietsen) al wat blauwe en lichte stukken door de bewolking breken. Kees zei vanochtend opgetogen dat we een heel stuk langs de Waddenzee zouden fietsen vandaag. Ik reageerde daar wat minder opgetogen op door te zeggen dat we dus ook weer een heel eind tegen de wind in mochten gaan worstelen omdat het Noordwesten wind is vandaag. Uiteindelijk komen we inderdaad bij de dijk van de Waddenzee uit. In tegenstelling tot Duitsland mag je hier wel bovenop de dijk fietsen. Een heel eind ligt het fietspad op de dijk. Na een tijd verdwijnt dat pad er weer achter. Dat was voor mij wel zo prettig. Omdat ik twee fietstassen aan mijn voorwiel heb hangen en een stuurtas, vang ik aan de voorkant heel veel wind. En dat is lastig, zeker als die van opzij komt. Ik heb dus ook het hele stuk, schuin naast Kees gefietst zodat hij me een beetje uit de wind hield. 

Fietsen langs de Waddenzee is erg mooi maar levert geen espresso op (een voor ons terugkerend probleem ;-) ). Uiteindelijk kwamen we pas om half 12 bij een erg verscholen, mooi cafeetje uit waar we die dan eindelijk konden gaan drinken. Heel apart wel. Na het verlaten van de dorpjes en het gaan fietsen via de Waddenzee zijn we behalve wat hazen, een buizerd en wat valkjes, geen levende ziel tegen gekomen. Komen we bij dat cafeetje om de hoek, zitten daar ineens mensen. 

We dachten overigens dat we de ellende van de gras fietsstroken achter ons gelaten hadden bij het verlaten van Duitsland maar niets is minder waar. Ook hier hele smalle stroken stenen met daarnaast het gras twee kontjes hoog, waar Kees doorheen geworsteld moest komen. Gelukkig waren de stukken niet al te lang, wel jammer dat hij daardoor niet van het omringende landschap kon genieten. Zijn fiets helde af en toe vervaarlijk over richting sloot. We hadden nog meer hindernissen vandaag. Aan het eind van zo’n overwonnen gras/stenen strook dook daar plots een trap op. Zoiets hadden we gisteren ook al eens maar toen zijn we er handig omheen gefietst. Maar hier moesten we echt over. Eerst de fiets van Kees eroverheen gemanoeuvreerd. Heel rustig de voorwielen over het trapgedeelte heen getild, zorgen dat zijn achterwiel in de rail terechtkwam, Kees trekken en ik duwen. Zonder kleerscheuren die trap over. Daarna nog zo’n exercitie met de mijne maar dat is makkelijker omdat in ieder geval allebei de wielen door de rail heen kunnen. Maar ook daarbij is het geen pretje met al die kilo’s bagage erop. Wie verzint zoiets. Als je een trap bouwt, kun je er toch net zo goed een brug neerleggen of zie ik dat verkeerd? 

Als je denkt dat je alle hindernissen van de dag wel gehad hebt, kom je bij het laatste poortje vanaf de Waddenzeedijk en die is zo smal dat de fiets van Kees er met geen mogelijkheid door kan. Bagage afgeladen en toen maar met ons 2-en de fiets over het hek getild. Je krijgt niet alleen ontwikkelde beenspieren van zo’n fietstrip maar ook de armen doen lekker mee. Nu zitten we in Pieterburen in het zonnetje te bloggen en te schrijven. Voelt erg lekker. De eigenaresse van ons appartement heeft een wasje voor ons gedraaid want dat komt er met dit weer natuurlijk ook nauwelijks van en we komen zo na een paar dagen toch wat dun in de kleren te zitten. Morgen hebben we een rustdag. Denk dat het zeehonden kijken of wadlopen wordt, daar zijn we nog niet uit. De dag erna gaan we voor 3 dagen naar Schiermonnikoog. Daar hebben we ook veel zin in. Dat is zo klein, daar valt niet veel te fietsen, moeten we toch echt gaan wandelen ;-)

Over hindernissen gesproken, we willen ook nog over de Afsluitdijk. Die is helaas voor een paar jaar afgesloten voor fietsers ivm grootschalige werkzaamheden. Een paar zondagen per jaar is hij wel opengesteld maar die zondagen komen in ons schema niet uit. Er is busvervoer geregeld voor fietsers maar als je een afwijkende maat hebt, moet je zeker 2 werkdagen van tevoren bellen of mailen. Ik gemaild afgelopen weekend. Krijg ik in de loop van de maandag een antwoord dat ze blijkbaar mijn mailtje meerdere malen hebben ontvangen en dat ze  daarom maar ‘onze zaak’ maar hebben afgesloten bij Loket Afsluitdijk. Klinkt heel logisch vinden wij....Morgen maar eens bellen met die ambtenaren.