Op naar Nederland

We vertrekken weer op tijd vanuit ons mooie en gerieflijke appartement in Emden.

Wij dachten dat we gisteren toen we de stad in liepen al de bordjes hadden gezien waarmee we verder op de route kwamen richting Bad Nieuweschans. Voor ons eindpunt van deze route en terugkeer in Nederland. Alweer bleek niets minder waar. We werden een park ingestuurd waar we alweer rap het spoor bijster waren. Toen kwamen we uiteindelijk weer op de route terecht, stond er een omleidingsbord, althans iets wat op een omleiding leek, voor onze route. Maar eens gevraagd aan een wandelaarster, die had geen flauw idee hoe het met onze route en/of de omleiding stond. Niet heel erg lang daarna kwam er een hardloopster van de kant van de omleiding af gelopen, nog maar eens gevraagd. Zij zei dat er wel wat gaande was maar dat het veer dat wij moesten hebben gewoon ging en dat je er gewoon langs kon. Toch maar de originele route gevolgd. Gelukkig was het wel weer mooi en afwisselend onderweg. Helaas wil het met het weer nog steeds niet lukken.

We kwamen echt precies op tijd bij het veer aan. Anders hadden we wel een tijdje moeten wachten. Deze vaart een wat langere route over de Eems. Voor het eerst stond ik echt een beetje te blauwbekken aan boord van het veer. Meteen aan de andere kant van de Eems lag een erg mooi dorpje met gelukkig een bakker die open is. Dat is wel mooi hier in Duitsland. Bijna iedere bakker verkoopt ook thee/koffie en natuurlijk ook kuchen en meestal ook espresso. Wat wel een heel groot nadeel is, is dat ze, ondanks dat ze een soort van horecagedeelte hebben, niet verplicht zijn om toiletfaciliteiten aan te bieden aan hun klanten. Dus vaak kun je er een espresso drinken, maar een keertje plassen moet dan toch weer in het wild. Daar is niks aan bij kou en regen, kan ik jullie vertellen. Deze had gelukkig wel een keurig wc-tje! 

Toen we gisteren in een ander mooi stadje onderweg, de fietsen even hadden weggezet om al wandelend wat van het stadje te zien, stonden we weer even zinloos voor een rood stoplicht te wachten. Er was in geen velden of wegen verkeer te bekennen en ik zei tegen Kees “Kom op joh, hier wachten we in Nederland ook nooit voor”. Tegenover ons aan de andere kant van de straat stond een wat oudere Duitser die op dat moment ook door het rood begon te lopen en vervolgens besmuikt lachend tegen ons zei “er staan nu immers geen kinderen bij”. Zo braaf zijn ze wel. Het zal in Duitsland niet gaan gebeuren dat ze en masse door een rood stoplicht heen lopen of fietsen. 

We fietsen het laatste stuk door Duitsland tussen de tarwe akkers en andere akkers waarvan we de gewassen niet herkennen. Weer op heel veel plaatsen in de berm en tussen de akkers door, prachtige stroken bloeiende bloemen. Voor die stroken hebben ze inmiddels dus ook al een naam. “Artenschutzstreifen”. In goed Nederlands vertaald: “ “Soortenbeschermingsstroken”  ;-) op een bord werd uitgelegd wat ze ermee bedoelen. Met dergelijke stroken bloeiende bloemen proberen ze bijtjes, vliegjes, muggetjes en andere insecten in leven te houden, die dan weer voer vormen voor allerlei vogels, muizen en andere diersoorten. 

We fietsen alweer een kilometer of 90 door Nederland rond. We hadden een mooi stuk route vlak na Winschoten. Door een mooi bos. Vervolgens mochten we ook hier langs de akkers. Gelukkig ook beplant met graan en andere gewassen dan mais. Op sommige plaatsen zie je hier ook van die stroken. Vooral tussen de akkers door. Maar niet zoals in Duitsland op heel veel plaatsen gebruikelijk is, de hele berm vol bloemen. Jammer hoor, het geeft zo’n totaal ander aanzien. We worden met de knooppuntenroute die we nu volgen het industriegebied van Delfzijl over gestuurd. Dat is allesbehalve mooi. Het is een groot en vies industrieterrein met veel zware industrie. Het stinkt er en het is er vies. Wie bedenkt het om hier een deel van de knooppuntenroute overheen te sturen. In de mooie dorpjes en stadjes die we passeren staan heel veel mooie huizen. Heel veel ervan staan ook te koop. Ik vrees voor de verkopers dat de verkoop hier niet zo hard zal gaan.

Gisteren hadden we een overnachting in Oldambt bij een adres van Vrienden op de fiets. Het was een mooi huisje met alles erop en eraan. Gewoon bij de mensen achter in de tuin. Wel een hele grote tuin, zo groot, dat er ook nog een minicamping op was gevestigd en er op een veldje twee ezels stonden te grazen. We zijn na ons eten nog even over de camping gelopen (waar we dus zelf geen trek in hebben omdat het gewoon guur, koud, kil en regenachtig is), stond daar een fietsersechtpaar op de camping met tentje. Ik schatte de mensen toch echt wel dikke zestigers. Wij hebben echt met elkaar afgesproken dat we het niet meer doen. Geen gearmoe meer op de camping als het koud en nat is. Knap hoor dat die mensen dat nog doen op hun leeftijd. Vandaag staan we bij Appingedam op de camping. Althans, we zitten op de camping maar hebben een trekkershut gehuurd. Nog steeds regenachtig, guur en kil buiten. En weer staat er even verderop een fietsersechtpaar. En deze twee zijn nog ouder dan die 2 van gisteren. Ik vind ze wel stoer. Ik doe het ze niet na, het moet wel vakantie zijn en blijven. Het fietsen alleen al in dit weer is al stoer genoeg, vind ik. Ik heb vandaag in Appingedam een paar dikke sokken bij de Hema gekocht.