Klimmen in Duitsland

We starten vandaag nog vroeger dan gisteren. Al voor 7u zitten we op de fiets. Omdat ze een verzengend hete dag voorspelden hadden we sowieso al een wekker gezet maar we waren ruimschoots voor de wekker wakker. Geen espresso bij vertrek en zo te zien op de kaart gaat dat nog wel even duren.

We sturen heel eenvoudig de fietsen de route op en zitten vrijwel meteen in het bos. Het is een gravelpad en dat in combinatie met klimwerk maakt het niet direct eenvoudig. Dat alles zorgt wel voor een behoorlijk langzaam tempo waardoor we onze eerste ree spotten. Twee grote oren boven het wilde gras uit. Ze houdt ons goed in de gaten terwijl ze rustig door graast. Het is ook niet zo verwonderlijk dat we relatief weinig wild zien. Overal staat het gras meer dan twee kontjes hoog en zo’n ree is dan al snel onzichtbaar.

We klimmen wat af vandaag. Er zitten klimmen tussen van 9%. Dat lijkt niks maar is met een bagage van rond de 20kg een hele kluif. Het mooie van deze klimmen is wel dat we op de fiets kunnen blijven zitten en de klimmen ook allebei fietsend kunnen voltooien. Het kost wat kruim maar we redden het. Het trapt je wel op de adem, dat wel. Soms moet je zo’n klim dan ook nog afleggen over een gravelpad, als extra handicap. Jammer ook dat sommige afdalingen dan ook weer via een gravelpad lopen. Dat maakt dat de beloning voor zo’n klim eigenlijk wel uitblijft.

We maken een enorme slinger in de route. Die is nodig om op een oude spoorbrug te komen waarmee we meteen op een oude spoorlijn zitten. Zolang we daarop zitten, klimt het niet heftig maar wel constant. Het is een hele mooie route die eigenlijk continue in het groen loopt en dat scheelt bij een hete dag als vandaag (plus 30 graden) enorm in temperatuur. We klimmen dat het een lieve lust is en  zien bij een volgend veldje langs het bos nog een ree. Een stuk groter dan de vorige en wat minder verscholen in het hoge gras.

We trappen flink door en krijgen flink  wat klimkilometers voor de kiezen. Op één van die klimmetjes tussen twee gehuchten in met een hellingspercentage tussen de 7 en 9% schakel ik naar mijn kleintste versnelling. Wat volgt is een knak en voordat ik er iets aan kan doen, stort ik met fiets en al neer. Deels in de berm en deels op het asfalt. Mijn (nieuwe) ketting is geknapt en omdat ik met twee voeten in de klikkers vast zit is er geen redden meer aan. En normaalgesproken zit Kees in een klim redelijk ver achter mij, maar nu niet. En omdat ik zo plots ter aarde stort is er voor hem ook geen ontkomen aan, ook Kees gaat tegen de grond. 

Dat is flink balen want het is ook nog zaterdag rond half 11. En naar goed Duits gebruik sluit hier alles voor het weekend op zaterdagmiddag zo rond 12u. En we zijn van van alles voorzien (allebei een setje nieuwe remblokken) maar een nieuwe ketting hebben we niet bij ons. We staan nog geen 5 minuten verdwaasd te kijken naar de afgebroken ketting op de fiets of er stopt al een behulpzame Duitser. 

Dat is een beetje een running gag tussen Kees en mij. Kees krijgt er jeuk van dat de gemiddelde Duitser al in de houding springt om je te helpen als je al maar even naar je kaart staat te koekeloeren. Ik koester dat. Dat zouden meer mensen moeten doen. Ook in Nederland. Sinds we samen door Duitsland zijn gefietst, ben ik een stuk alerter op behulpzaam zijn voor mensen die hulp nodig lijken te hebben. Ik vind het een mooie eigenschap.

We proberen met ons 3-en en het gereedschap dat we bij ons hebben de ketting te fixen maar daar is geen redden meer aan. Een schakel is compleet verbogen. We halen de kapotte ketting van de fiets zodat Kees die mee kan nemen naar de fietsenmaker om zeker te weten dat hij de goede maat meekrijgt. De man stelt voor dat Kees met hem mee fietst en dat hij Kees dan de fietsenmaker zal wijzen. Even later wijzigen de plannen. Kees fietst met hem mee naar huis. En dan rijden ze samen met de auto naar de fietsenmaker om een nieuwe ketting te halen. Ik blijf achter met kapotte fiets en een groot deel van de bagage. Ik trek mijn e-reader uit de tas en ga verder met mijn boek. Af en toe kijk ik op find my IPhone om te zien waar Kees is.

Anderhalf uur later is Kees er weer met nieuwe ketting. Nu nog even fixen. Dat is ook geen sinecure. Op zich ligt de ketting er vrij rap weer op maar dit is weer een nieuw systeem. Er moet een pinnetje met een pons door de schakels worden geduwd (gelukkig hebben we zelf ook een kettingpons bij ons) maar als Kees de pons in de ketting heeft gedraaid blijft er aan de achterkant een stukje pin over. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Als we zo even met ons 2en staan te prutsen stoppen er weer 2 andere behulpzame Duitsers die vragen wat er aan de hand is. Niet heel veel later staat één van de twee samen met Kees te prutsen. Als het niet lukt, pakt hij zijn telefoon en belt een dichtbijzijnde bevriende fietsenmaker (ik vermoed dat hij hem op speed dial had). De fietsenmaker is niet thuis maar weet wel te vertellen dat bij dit systeem het achterste stukje gewoon afgebroken moete worden. Gelukkig hebben we ook een tang bij ons (omdat we zoveel moesten demonteren voor de fietsbus 😜) en zo was het uiteindelijk toch nog rap gepiept. 

Bijna twee uur later zitten we weer samen op de fiets. Ik grap nog wat dat ik nu mijn ketting niet meer schoon hoef te maken omdat er een nieuwe op zit maar het was al met al wel een vermoeiende business. Dankzij de eerste Duitser, Manfred, weten we dat vlakbij onze eindbestemming van vandaag tot 8u ‘s avonds een supermarkt open is. Dat is bijzonder ongebruikelijk in Duitsland maar voor ons wel weer erg fijn.

We klimmen nog een heel eind verder, het gemiddelde klim percentage ligt tussen de 6 en 9% behalve als we op zo’n oud trein traject zitten, dan is het wat minder. Uiteindelijk zijn we rond 4u op onze plaats van bestemming. Aan het meer van Bostal waar we eigenlijk 2 nachten zouden kamperen maar omdat er voor vanavond al regen en onweer wordt voorspeld en morgen de hele dag regen is dat ook van de baan. We zitten in een hotel en blijven maar 1 nacht. Dan maar een eind fietsen door de regen ipv hier een beetje treurig naar buiten te gaan zitten kijken in de regen. Tis sowieso niet echt iets voor ons. Een enorm Center Parcs ding aan de rand van het meer en eigenlijk gewoon niet echt ons ding. Dus, morgen een eindje fietsen in de regen, op naar een volgende bestemming.