Soms blijkt regen een zegen

We hebben de val allebei goed overleefd. Lief dat jullie zo bezorgd zijn allemaal. We hebben allebei een wat dikke, stijve en pijnlijke knie en ik ben verder een beetje brused and battered. Mijn valhoogte is natuurlijk wat hoger dan die van Kees. Brused and battered zoals alle wielrenners zich voelen een dag na een valpartij, niets wat een paar paracetamol niet verhelpt 😉 Maar groter dan dat is de schade gelukkig niet. 

Toen we gisterenavond op de kamer waren om wat te lezen en te bloggen is het hard gaan waaien en regenen en was in de verte een fiks onweer te horen. Dat was het onweer waardoor de wedstrijd Denemarken - Duitsland tijdelijk werd stilgelegd. Toen we vanochtend vertrokken regende het nog steeds fiks. Maar dat wisten we van tevoren daarom hebben we de tent ook deze keer weer achterwege gelaten.

100 meter na vertrek besluit Kees alsnog zijn regenbroek aan te trekken. Het is gestopt met zachtjes regenen en het regent inmiddels grote dikke druppels. Te hard om in zijn gewone korte broek op de fiets te zitten. Ik houd het ook nu weer op alleen mijn fietsbroek. Al in de bebouwde kom begint de eerste klim. Ook vandaag hebben we weer een fikse etappe voor de boeg. Al rap fietsen we door het bos. Op een veldje bij het bos zien we al heel snel de eerste ree staan. Op een afstandje weliswaar maar omdat wij achter de beplanting fietsen, ziet ze ons niet aankomen en als ik heel rustig doorfiets kom ik precies bij de ree uit waar dan ook nog net de beplanting wijkt. Ik heb prachtig zicht op de ree die vlak voor mijn neus staat. Net als Kees er ook bijkomt, ziet ze ons en draait ze zich om, om vervolgens elegant weg te springen.

Even verderop zit een haas vlak voor ons op het pad. Ook die heeft ons pas heel laat in de gaten. We klimmen rustig verder en we zien de wolken zo laag hangen dat ik er even de telefoon bij pak om een foto te maken. Met die natte vingers is die zomaar niet ontsloten dus het duurt even totdat ik de foto heb kunnen maken. Kees is rustig doorgefietst en staat even verderop te wachten. Ik fiets in zijn richting en hij wijst naar iets achter een haag. Als ik de haag voorbij fiets staat daar een moeder ree met twee jongen op hele korte afstand. Tis echt prachtig om te zien. Wij kijken naar hen en zij kijken naar ons, we staan elkaar echt een tijdje aan te kijken. Alsof ze zich afvragen wat die 2 mensen met dit weer buiten doen. De 2 jongen vinden het wat spannend, draaien zich om om weg te lopen en vervolgens zet moeder het ook op een lopen. 

Vervolgens zien we op verschillende momenten nog 3 hazen en een tijdje later nog een ree die op ons pad staat en al snel het bos in springt. We hebben nog nooit zoveel wild in zo’n korte tijd gezien. Het is net alsof ze niet op ons rekenen als het zo’n hondenweer is. En zij lijken geen enkele hinder te hebben van deze niet aflatende regen. Hun regenjas lijkt beter bestand tegen dit weer dan de onze. 

Door het slechte weer van gisterenavond en vannacht zijn er verschillende bomen omgevallen, dwars over de weg. Tot twee keer toe hebben we de fietsen met bepakking over omgevallen bomen moeten tillen. En dat is geen eenvoudig karweitje met al die zware tassen eraan. Maar het is echt prachtig onderweg. We rijden van bos naar bos en tussendoor staan mooie tarwevelden met korenbloemen en grasvelden met allerlei verschillende bloemen. Rond een uur of 12 klaart het een beetje op en begint het heerlijke gekwinkeleer van de Leeuwerikken boven de tarwevelden.

Tis een prachtige etappe, misschien wel de mooiste die we tot vandaag gefietst hebben. Ondanks het beestenweer. Het is wel zwaar. Want behalve dat er heel veel klimwerk in zit, zijn er ook hele stukken weg van gravel of zelfs helemaal onverhard. En met al die regen, worden dat van die fijne zuigpaadjes.

Als we na 58km bij ons appartement aankomen, zijn we allebei ook echt bekaf. Het zal een combinatie van factoren zijn. Het gebutste lijf, het zware parcours en de niet aflatende regen. Maar het was prachtig vandaag. Als we iets geleerd hebben, is dat je vooral naar buiten moet als je wild wil zien, als het pijpenstelen regent. Hun jas is er duidelijk beter tegen bestand dan de onze 😉