Bijna naar huis

Het klinkt een beetje verlangend, de titel, en misschien is dat ook wel zo. Het is klaar en Valencia is een heerlijke en prachtige stad maar voor ons voelt het dat het tijd is om weer naar huis te gaan en al onze loved ones weer in de armen te kunnen sluiten.

Eerst willen wij jullie allemaal bedanken voor alle enthousiaste reacties onderweg.  Echt heel erg leuk om terug te lezen en te horen iedere keer!

Gisteren werden onze fietsen opgehaald door Care4luggage. Dat was wel een geruststelling. De vooraf afgesproken deal was dat de fietsen vandaag opgehaald zouden worden maar toen ik vrijdag belde zei hij doodleuk dat hij gedacht had om ze pas a.s. woensdag op te halen als hij toch al naar Barcelona moest. Dat gesprek hadden we al gehad toen ik in mei voor het eerst contact met hem had. Toen vertelde ik hem al dat wij een huis huurden van particulieren en dat we daar de fietsen niet achter konden laten. Dus werd toen de uitkomst dat ze 22 augustus (vandaag dus) opgehaald zouden worden. De deal werd gesloten. Dus toen hij afgelopen vrijdag zei dat hij ze woensdag dacht op te halen, was ik geen happy camper. De uitkomst van het gesprek werd dat hij ze dan op zaterdag of zondag op zou komen halen maar daar zou ik nog over gebeld worden. Gelukkig belde hij aan het einde van de dag dat ze zaterdag tussen 11 en 15u zouden komen. Jammer dat we dan onze geplande fietstour door Valencia op zaterdag niet zouden kunnen doen maar wel een geruststelling dat ze opgehaald werden terwijl wij nog hier zijn.

Niet getreurd, zaterdag maar gewoon weer het wekkertje gezet. Om half 7 deze keer (we hadden ze al eens vroeger deze reis 😉) en om half 8 samen op de fiets Valencia in. Geen geboekte tocht maar gewoon lekker samen op de bonnefooi. We zagen de zon weer eens opkomen, deze keer boven zee en zijn vervolgens parallel aan zee en de zeehaven naar het Parque de Les Arts y Les Ciencies te fietsen. Daar waren we in 2017 al maar dat blijft een mooi schouwspel. Het werd nu overigens wel grondig gerenoveerd zo te zien. Vervolgens via het park in de oude rivierbedding tussen heel veel sportende Valencianen door naar de oude stad gefietst. Half Valencia lijkt ‘s ochtends of hard te lopen of te fietsen. Heel begrijpelijk, de rest van de dag is het te heet om te sporten. Mooie plek ook voor een work out. Vervolgens zijn we kris kras door de oude stad gefietst. Er was natuurlijk nog geen winkel open en daardoor was het erg rustig en konden we rustig door de stad heen fietsen zonder het winkelend publiek in de weg te rijden. Heerlijk fietsen trouwens, zo zonder die 20/25kg bagage. Het voelt wel wat wiebelig in het begin maar het went gelukkig snel. 

Rond half 11 fietsten we weer via dezelfde weg terug naar huis. Ik had eigenlijk nog even langs de fietsenmaker gewild om mijn trappers eraf te laten halen (dat was het verzoek voor het vervoer) maar we hadden de tijd niet meer. We waren echt net in het appartement toen Care4luggage belde dat ze een half uur later voor de deur zouden staan. Dat is mooi op tijd. En zo werden onze fietsen in een klein vrachtautootje geladen waar al 3 andere fietsen in stonden. Met zorg vastgezet tegen de wand en aan elkaar, dekentje ertussen en eroverheen. Dat zag er goed uit. Hij had dus eigenlijk woensdag van Valencia naar Madrid willen rijden maar omdat hij vandaag dus al vanuit Frankrijk en Barcelona naar Valencia moet, heeft hij woensdag een extra rit. Het is niet anders. Als het goed is, hebben we dinsdag de fietsen vroeg of woensdag laat terug. We gaan het zien.

We doen een terrasje en eten een hapje. Daarna maken we een wandeling langs het strand. Ongelofelijk zo druk als dat het daar is op dit uur van de dag. Avond moet ik zeggen. Het hangt echt met de benen buiten. Rond half 9 ‘s avonds komen er nog mensen naar het strand. Met steekwagens! De halve huisraad staat op die steekwagens. Stoelen, tafels, bbq’s en een hele berg eten en drinken. Overal op het strand zie je tafeltjes met stoeltjes eromheen waar mensen zitten te eten en drinken. Het is een grote picknick. 

Dadelijk even online inchecken dan vliegen we morgen weer terug naar huis. Het zal ook wel weer even wennen zijn. Misschien dat sommigen van jullie de indruk hebben gekregen dat we heel veel in de regen en het slechte weer hebben gefietst maar dat is niet het gevoel dat wij er aan overgehouden hebben. Wij hebben het gevoel dat we alleen in Belgie en Noord-Frankrijk regen hebben gehad en dat daarna de zon is doorgebroken en niet of nauwelijks meer is weggegaan. Wel dat we zodra we de tent uit de zak trokken, overvallen werden door een regen- of onweersbui. Zelfs in Spanje tot 2x toe 🙃. Om de mensen te helpen in dit uitdrogende land, hebben we de tent dan ook maar achtergelaten😜

En omdat we geen fietsen meer hebben, besluiten we om dan maar naar het centrum te wandelen. Het is een stief eindje wandelen maar dat doen we voor het grootste deel door de oude rivierbedding. Het is een bewolkte maar wel warme ochtend. Het is vandaag wat minder druk met sporters in het park dan gisteren maar dat komt wellicht omdat het al wat later is. Als we in de oude binnenstad aankomen is het er al best druk. Heel anders dan gisteren tijdens de vroege ochtenduren. We wandelen wat rond. Doen links en rechts een terrasje, trakteren ons nog maar eens op een paella en lopen na het kopen van een paar overhemden voor Kees en een portemonnaie van kurk voor mij, weer terug naar huis. Weer door het park, zoveel mogelijk door de schaduw want de zon is inmiddels weer doorgebroken en hoewel het geen 40 + meer is zoals afgelopen week is het nog wel een dikke 30 graden. Dat zal een overgang worden, morgen terug naar het toch wel frisse Nederland.

Het is echt een mooie volksbuurt waar we in wonen, El Cabanyal. De foto’s tonen een paar van de mooie geveltjes die je overal om je heen ziet. We zitten nu thuis, binnen een beetje te schuilen voor de zon (ja, echt waar) en we horen om ons heen het gezang en geklap van Flamenco muziek, live! Dat gebeurt allemaal binnen of op straat. Maar als het binnen gebeurt, mag je toch meegenieten omdat de huizen vrij gehorig zijn.

We hebben echt enorm genoten van dit deel van Europa. Het was echt prachtig onderweg. We waren verheugd over hoe we als fietsers bejegend werden. Dat begon al in Belgie waar we echt overal voorrang kregen ook al hadden we dat niet. Maar ook in Frankrijk en Spanje zijn we echt met alle egards behandeld. Alle andere weggebruikers die echt ruimschoots afstand van je houden en je voorrang geven waar je dat eigenlijk niet hebt. En dan hebben we het nog niet eens over de talloze wegen waar we uberhaupt geen andere weggebruikers tegenkwamen. Of nauwelijks. Zo heerlijk rustig gefietst. We denken eigenlijk maar 1 halve etappe te hebben gehad waar het wel echt druk was op de weg. De route naar Montblanc. Sowieso een afknapper omdat Kees daar bijna van zijn fiets werd gereden en we daar werden weggestuurd van een zg volle camping. We gaan de maker van deze route nog mailen als we thuis zijn om hem te complimenteren met de route. Ongelofelijk hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, 2845km fietsen en zo ontzettend veel autoluwe wegen. Een aanrader (Paul Benjaminse voor de liefhebbers en voor degene die door ons blog inspiratie hebben gekregen😜). Het is zo’n heerlijke manier van reizen. Je hebt overal hele leuke ontmoetingen, ziet prachtige plaatsen en natuur, ruikt de kruiden die langs de weg groeien en kunt ook nog echt genieten van de stilte en de rust om je heen.

We hebben ook nog een nieuwe fruitsoort ontdekt in Spanje, althans wij kenden die niet. Melocoton. Het is een perziksoort maar dan wel een hele lekkere. Veel fruitiger, frisser en geler dan de gebruikelijke bij ons bekende perzik. Wat ook opvalt in Spanje is het hondenbezit. Vrijwel iedere Spanjaard lijkt een (of 2) honden te hebben. En er mag in Spanje ook op het terras niet meer gerookt worden in deze delen van Spanje. Ik meen ergerns gelezen te hebben dat dat ook met de Covid maatregelen te maken heeft. Misschien dat je niet hard uit mag blazen op het terras 🙄.

Morgen weer naar huis. Het was heerlijk.