Allepuz

We sliepen in Allepuz in een hostal die ook de lokale kroeg bleek te zijn. In dit dorp zit nog wel volop leven. Hoewel er maar 121 mensen wonen, bleef het nog lang onrustig op straat en in en rond de kroeg. Toch is dit een stuk leuker als zo’n tot in de puntjes gerestaureerd maar doods oord als Mirambel. Zelfs de mensen zijn toegankelijker en spraakzamer.

Omdat we de etappe naar Teruel wel willen fietsen en het nog steeds verzengend heet is (meer dan 40 graden) hebben we besloten om op tijd naar bed te gaan en de wekker op half 6 te zetten en bij het krieken van de dag weg te fietsen. Daarom was het zo fijn dat we gisteren op de valreep in Mirambel nog goed boodschappen hebben kunnen doen. Dat is ons ontbijt en het eten voor onderweg van vandaag. Want zonder dat, zouden we niet zo vroeg kunnen vertrekken. Ons normale ritme komt al helemaal niet overheen met het Spaanse ritme maar zo’n hele vroege etappe, botst helemaal met de Spaanse mores. We hebben al een tijdje liggen slapen als buiten door een stel kinderen wat knalvuurwerk wordt afgestoken. Ik loop naar de badkamer om mijn oordoppen uit de toilettas te halen (don’t leave home without them 😉) en dat werkt gelukkig. Ik slaap door tot een minuut of 10 voor de wekker. Kees is al vanaf 5u wakker. Het zal de onrust wel zijn voor zo’n vroege etappe.

Nadat we gedoucht hebben, sjouwen we eerst de fietsen van de keldertrap omhoog de straat op en tassen de fietsen op straat op. Als we klaar zijn is het nog geen half 7 maar nog steeds goed donker. We zitten hier natuurlijk een stuk westelijker dan thuis. We zetten ons licht aan en besluiten om toch maar gewoon aan te fietsen. Het voelt wel wat raar om in het donker een volstrekt onbekend landschap in te fietsen. We beginnen met een afdaling. Daarvan staan de bochten over het algemeen goed aangeduid maar omdat we geen idee hebben over de staat van het wegdek, doen we het rustig aan. De eerste klim laat niet lang op zich wachten en die gaan sowieso niet zo hard. Het is niet alleen heel erg vroeg maar het is ook nog zondag dus er is vrijwel geen mens onderweg op dit uur van de dag. We horen wel overal om ons heen geweerschoten. Er wordt veel gejaagd op dit uur en in dit deel van Spanje. Er wordt behoorlijk geknald. Ik gein tegen Kees dat ik hoop dat ze een beetje kunnen schieten. Je zult de eerste niet zijn die bij een ‘jachtongeluk’ voor zijn raap geschoten wordt. Ze schieten dat het een lieve lust is, maar wij zien geen wild 🤔, jammer.

Er komt ons een auto van de Guardia Civil tegemoet gereden. Hij mindert vaart en kijkt uitgebreid. Ik verwacht echt aangesproken te worden maar dat gebeurt niet. Inmiddels zien we de zon boven de bergen opkomen. Dat is ook heel bijzonder. We hebben al veel gezien onderweg maar we hebben de zon nog niet op zien komen. Om half 8 lukt het ons al om ons eerste espressootje te scoren in Cedrillas. We fietsen het dorp uit en er staat een bejaarde man op zijn balkon. Hij zwaait en roept dat ik nog even naar beneden mag. We weten dat we 2 flinke klimmen hebben vandaag maar ook wel mooi afdaalwerk en om half 9 staan we al boven bij de laatste klim. Dat is mooi want dat betekent dat als er geen rare dingen gebeuren we ruim voor het heetst van de dag op de plek van bestemming zijn. 

We zien mooie zonnebloemvelden met nog volop bloeiende bloemen. En fietsen verder door een onherbergzaam landschap. En in ditzelfde landschap staan de lawinehekken en de stokken die de weg moeten markeren als de sneeuw meters hoog ligt. Over een uurtje of wat zal het hier warmer dan 40 graden zijn. Kees maakte gisteren in de taxi de opmerking dat het een landschap is om Western films te filmen. Vladimir vond het ook net een woestijn. Ik lees in de krant naar aanleiding van het nieuwste klimaatrapport dat de Sahara de Middellandse Zee oversteekt. Het is nog niet zover maar het heeft er wel voortekenen van. Temperaturen van ruim boven de 40 graden op plekken waar dat echt niet gebruikelijk is en dat droge, onherbergzame landschap.

Fietsend door een deel van Europa in een zomer waarin er ook in Europe volop voortekenen zijn van de gevolgen van de klimaatcrisis. Overstromingen in Nederland, Belgie, Duitsland en Turkije, enorme bosbranden in Griekenland, Italie en Turkije. En ook overstromingen in China en Japan. Het voelt een beetje acopalyptisch. Dat er echt dringend wat moet gebeuren is duidelijk.

Om half 11 fietsen we Teruel al in en rollen we zo het historisch centrum in. Tijd voor een espresso, voor ons hotel zijn we toch veel te vroeg. We zitten er op ons gemak. Ondanks dat het zondag is, is het toch levendig in de stad. Vandaag is er in Spanje een heiligendag. Mariahemelvaart. Maar dat is wel grappig. Ook dat vertelde Vladimir gisteren in de taxi. In Spanje verschuift zo’n feestdag als die in het weekend valt, naar de dag na het weekend. Dus morgen wordt hier Mariahemelvaart gevierd. Wel jammer, want we hebben rustdag in Teruel en dan is dus morgen zo’n beetje alles gesloten. Het is niet anders. Als je met alle heilige feestdagen van Spanje rekening moet houden, kom je nergens 😇