Vroeg naar bed

Gisteren konden we echt geen veertje meer van de lippen geblazen krijgen. Ondanks dat we een etappe hadden van maar 51,8km was de tuut aardig leeg toen de tent op de camping eenmaal stond. Dit is wat hitte doet met een lijf. We moesten nog een boodschap doen in het dorp. De supermarkt was maar op een kilometer afstand dus liepen we daar naartoe. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het was nog steeds snogheet en iedere activiteit die je dan ontplooit is er een te veel. En van fietsen krijg je in ieder geval nog rijwind. En van het assortiment van deze Nettorama kregen we ook niet veel inspiratie. Koel was het er wel, dat dan weer wel. Ik stelde al voor aan Kees om maar gewoon daar te blijven tot sluitingstijd;-)  Uiteindelijk dan toch nog iets gevonden voor het avondeten, wat lekker fruit (de kersen hier zijn heerlijk) en wat te sneukelen voor na het boodschappen doen.

Terug op de camping wat geblogd en geschreven, bloggen zonder te kunnen uploaden want in het hele dorp geen internet te vinden (ik verdenk de kerk ervan ;-) ). Vreemde gewaarwording wel, een heel dorp zonder bereik. Ik heb het 1x geprobeerd en verder mijn telefoon niet meer aangekeken. Ook wel eens rustig. En dat bloggen gaat ook off line, dan kun je gewoon op een later moment als je wel bereik/wifi hebt je verhaal uploaden. Dat is wel makkelijk. Ook dit dorp is weer volledig uitgestorven. Alleen in de Nettorama en bij ons op de camping hebben we levende zielen gezien. Dat blijft wel een aparte gewaarwording. Ook is er nauwelijks verkeer op de weg. Op de camping staan overal zitjes. Heel fijn voor de rondreizende fietser maar uiteindelijk krijg je er toch wel een houten kont van. Ik ben teruggelopen naar de tent om in de stoel van Kees zijn fiets te gaan zitten. Dat zit echt stukken beter.

Vanuit die stoel heb ik zicht op het terras van de buren. Een restaurant/kroeg. Ik bedenk me plots dat we vanavond veel beter daar kunnen gaan eten dan dat Kees nog moeite moet gaan lopen doen om voor ons iets te eten te maken. Ook hij krijgt geen veertje meer van de lippen geblazen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar dan wel op zijn Duits....Als we aangeven eerst iets te willen drinken en pas later iets willen eten, is dat niet mogelijk. Tis nu of nooit anders wordt het te ingewikkeld voor de keuken. We kijken op ons horloge en zien dat het net 6u is. Das voor ons wel heel erg vroeg. Ik spot dat we dan ook mooi op tijd naar bed kunnen en dus bestellen we drankje en eten. Het is allesbehalve haute cuisine maar het vult en zoals gezegd, honger maakt rauwe bonen zoet....Als ik af wil rekenen, ben ik plots de portemonnee van Kees kwijt die in mijn tasje zit/zat. Daar krijgen we het wel wat benauwd van. We spoeden ons terug naar de camping. Kees vraagt na aan het tafeltje op de camping waar hij zat voordat we vertrokken en ik loop naar de fiets van Kees. Tot mijn grote opluchting ligt daar de portemonnee van Kees. Pffffft. We lezen wat en verhuizen van bankje naar bankje om maar vooral in de schaduw te blijven. De zon is vandaag echt te veel geweest. Het is pas half 9 als Kees tegen me zegt dat hij zijn tanden gaat poetsen. Daar schrik ik wel wat van. Ik ben ook moe maar om nou om kwart voor 9 de tent in te duiken. Uiteindelijk volg ik hem toch maar en is het volgens mij net over 9en als wij de luiken sluiten. Op deze camping zijn de nachtgeluiden gelukkig geen langsrazende treinen maar kwakende kikkers in het meertje naast onze camping