Op weg naar Wilhelmshaven

Vanuit de camping zaten we zowaar zomaar meteen op de route. We konden kiezen trouwens. Gewoon langs de dijk af, rechtstreeks,  tegen de wind in, maar 17km naar Wilhelmshaven of toch de route volgens het boekje en de kaarten. Wat meer landinwaarts en langer ook, 38km. Omdat we het gevecht tegen de wind in een beetje beu zijn, kiezen we voor de langere route landinwaarts. Sowieso voor de variatie in landschappen maar ook voor de variatie in wind ;-) Want het stormt nog steeds flink. Het is een mooi en afwisselend stuk. Door mooie stadjes en dorpjes en langs een mooi kasteel. En, zoals we van te voren hadden bekeken ook nog afwisselend qua richting en dus ook windrichting. Lekker hoor om ook eens voort geblazen te worden. 

We moeten er wel regelmatig het boekje bij pakken omdat de plaatsen die bij ons op de kaarten en in het boekje vermeld staan nou net weer niet op de bordjes vermeld staan. Maar dat maakt allemaal niet uit want du moment dat je stilstaat met je boekje in je hand, komt er een Duitser op je afgelopen of gefietst met de vraag waar je naartoe moet en of hij of zij je kan helpen. Kees zegt quasi mopperend na weer zo’n verzoek of hij nou ook eens wat zelf mag uitzoeken onderhand. Ik vind het zo’n mooie eigenschap dat ik het zelf ook maar eens ga proberen in te voeren in Nederland. 

Andere kant van de medaille is echt de enorme regelzucht. Je kunt geen toren(tje) opklimmen of fietspad oprijden of je wordt gewaarschuwd dat alles auf eigener gefahr ist...En zoals ik al eerder blogde, waag het niet om iets te doen dat verboden is. Bijvoorbeeld over het verlengde van je al kilometers lang gevolgde fietspad te fietsen dat dan ineens voor Fahrader verboden is. Dan zijn de blikken en het commentaar niet van de lucht. Bijna hilarisch in onze ogen. Komt daar zo’n vrouw op leeftijd speciaal voor uit de zee geklommen om ons te komen vertellen dat we daar toch echt niet mogen fietsen. Op een van onze eerdere campings kregen we een sleutel om na 6u (!) ‘s avonds nog het badhok in te kunnen om te douchen of je tanden te poetsen. De wc’s waren wel gewoon open ‘s nachts. Onze sleutel deed het om een of andere reden niet. Hebben we onze tanden gepoetst bij de wastafels van de toiletten. Daarop kreeg Kees ook een enorm commentaar. Ik geloof niet dat daar in Nederland uberhaupt iemand zijn schouders voor zou optrekken. 

We zitten nu in Wilhemshaven in een appartementje. We gaan zo de stad in om die te ontdekken. Verder zijn we al wat vooruit aan het plannen en aan het regelen. Het is even niet echt kampeerweer en dus moeten er wat dingen wat verder vooruit geregeld en gepland worden. We komen tot de ontdekking dat we zondag alweer in Nederland zitten. In Winschoten of all places :-)