Belgie in
Het heeft fiks geregend de hele nacht. We waren dus erg blij met onze gehuurde caravan. Sowieso omdat het toch ook weer even wennen is. Fietsen en leven uit de tas. Dan is het wel lekker als je niet meteen met een kletsnatte tent zit te kijken en je alle ruimte hebt om de tassen weer fatsoenlijk in te ruimen. De fietsen komen lekker droog uit de voormalige varkensstal. Toch doet de in de stuurpen ingebouwde powerbank en lader het niet meer. Die is er gisteren om onverklaarbare reden mee opgehouden. Dat is wel balen want de telefoon vreet stroom als ik met de navigatie-app aan het fietsen ben. Gelukkig hebben we de losse powerbank ook meegenomen. Stoppen we die in de stuurtas en gebruiken we die maar om de telefoon alive te houden.
We moeten voor de Belgen ook nog een Passenger Location Form invullen voordat we binnen mogen en dat mag niet langer dan 48 uur voordat je de Belgische grens passeert. Tis maar dat je het weet. Gelukkig worden we ook door de Belgen goedgekeurd en fietsen we met nog een formulier Belgie in. Het fietst echt heerlijk en prachtig in Vlaanderen. Mooie geasfalteerde of bitumen fietspaden door een prachtig groene en afwisselelende omgeving. Natuurlijk ook hier de onvermijdelijke maisvelden maar bij lange na niet zo talrijk als in Nederland/Noord-Brabant. Gelukkig ook nog niet manshoogte dus er valt nog overheen te kijken. Voor we een maand verder zijn, kan dat al niet meer en zit je tegen zo’n groene maismuur aan te kijken en is je uitzicht naar de vaantjes. Hopelijk hebben we tegen die tijd ‘maiscountry’ verlaten. Maar gelukkig heel weinig van dat al in Vlaanderen. Veel korenveldjes, kool en andere gewassen. Maar ook heel veel bloemenveldjes.
Wat ook enorm opvalt is dat de gemiddelde Belgische autorijder enorm coulant is richting fietsers. Of in ieder geval naar ons toe, stelletje volbepakte fietsers. En dat is echt heel fijn, want op en afstappen is met zo’n fiets niet echt heel erg makkelijk. Maar zelfs als we al stilstaan, wordt er gestopt en worden we gewenkt, bijna gemaand, om voor te gaan. De eerste Belg die ons ongevraagd de weg komt wijzen, zijn we ook al tegengekomen. Het lijken haast wel Duitsers 😜
Onze bestemming is Diest, een stadje met een mooie oude binnenstad en een heel mooi begijnenhof. We hebben ons een beetje laten foppen door booking.com bij het boeken van het hotel. Dat zou op loopafstand van het centrum liggen maar 5 kilometer is voor de meeste mensen toch geen loopafstand, tenminste, niet om even een hapje te eten. Hotel Prins van Oranje is een beetje vergane glorie maar de douche is heerlijk. Als we klaarstaan om de stad in te gaan begint het te rommelen en te regenen. Ik had sowieso besloten dat ik niet met de fiets wilde omdat ik mijn billen wel wat rust wilde gunnen. Een taxi leek ons wel wat. Beneden aan de zuchtende receptionist gevraagd die de telefoon pakte. Volgens het taxibedrijf zou een ritje naar het centrum ons €50 gaan kosten. Ik heb de receptionist gevraagd of ze bij het taxibedrijf wel goed bij hun hoofd waren en dat ik dan wel een auto ging kopen. Afijn, pal voor de deur bleek een bushalte te zijn en nog geen 2 minuten later kwam de bus naar het station in Diest. We hebben wel zwartgereden want bij de chauffeur mag en kun je in Belgie ten tijde van corona niet komen en wij hadden natuurlijk geen Belgische ovchipkaart op zak. Dus dat was een goedkoop tripje.
Op de Markt hebben we allebei een lekkere pasta gegeten, koolhydraten, dat is goed voor een duursporter. Daarna zijn we naar het begijnenhofje gewandeld. Dat was gelukkig gewoon open. Er zijn er ook die gedurende de avond en de nacht dicht zijn maar deze niet. Het was er heerlijk rustig en erg mooi. Vandaaruit zijn we dan teruggewandeld naar het hotel. Lopen is meer de term eigenlijk. Er hing een zwarte lucht, het begon alweer te rommelen en er viel al af en toe een drup. Toen we goed en wel binnen waren, gingen de hemelsluizen open en zo bleef het de hele nacht.
