Op naar de Rhones-Alpes

Na het gemankeerde nachtje, worden we uiteindelijk om 7u wakker. Dat valt niet tegen op deze herrie camping. Na het douchen eten we eerst ons ontbijt en beginnen vervolgens aan het ritueel van tassen pakken en tent afbreken. Die gaat vandaag, wonder boven wonder, droog de tas in. Er staat een fiks windje en als we het goed bekeken krijgen, uit een voor ons gunstige hoek. We slepen de picknickbank van het washok naar onze tent omdat dat het inpakken altijd zo makkelijk maakt. Deze is gelukkig wel te tillen. Als we klaar zijn om om de tassen aan de fietsen te hangen, komen onze Einhovense buren ook hun tent uit gevallen. Een tent waar ik echt met jalouzie naar kijk. Zo ruim dat ze zelfs hun fietsen in de voortent kwijt kunnen en dan ook nog gewoon in en uit kunnen. Dat is wel een dingetje bij onze tent, die is zo klein en laag, dat is echt kruipdoor, sluipdoor. Als ik voor vertrek in de tent de slaapmatjes leegmaak en oprol, vraag ik me wel eens af hoe lang ik dat kan blijven doen. Helemaal in elkaar gevouwen die dingen oprollen. Met een tent als die van onze buren is dat een heel ander verhaal. Food for thought. Onze huidige tent begint toch al wat tekenen van verval te tonen (de ritsen zijn niet meer goed) dus misschien moeten we dan toch een grotere overwegen. Het is alweer gezellig. We vertrekken mekaar een mooie fietsreis toewensend. Zij zijn met de fietsbus naar de Middellandse Zee gereden en fietsen terug naar Eindhoven. Hen gaan we dus niet meer tegenkomen onderweg.

We fietsen via het centrum van Cluny. Het centrum is al erg druk. Veel groepen toeristen onder begeleiding van een gids zo te zien. Na het centrum fietsen we zo de bergen in, en zo zal het vandaag ook blijven. Veel klimwerk. Het is nog grijs als we aan de eerste klim  beginnen. Dat is niet erg want de benen zijn niet best en het vergt de nodige inspanning. Het is wel weer erg mooi. Het landschap is weer compleet anders. We fietsen nu echt door en in de bergen. Met bergdorpjes en van die mooie, blonde koeien in de wei. We weten dat een kilometer of 3 na Matour de ergste klimkilometers wel achter de rug zijn maar dan zitten  op een hoogte van 600 meter volgens mijn beeldscherm. Het aantal gefietste hoogtemeters is natuurlijk oneindig veel hoger. Als we Matour in fietsen zien we een grote billboard met een aankondiging van een autoralley in Matour op 17 juli. En dan niet zo’n gezelligheids autoralley maar zo’n scheurijzer autoralley. Met van die wannabee Max Verstappens achter het stuur. Maar zonder de vaardigheden van Max….Het is doodzonde, we rijden na de pas een D-weg op om alweer zo’n mooi  en donker bos in te rijden. We horen van verre het gejank van de opgevoerde motoren al door dat bos klinken en ze rijden ons tegemoet op die donkere, smalle en bochtige weg. Helemaal niet prettig. Zo stuurvaardig zijn ze niet en wij fietsen ze tegemoet. Ook als we aan de afdaling beginnen zijn we ze nog niet kwijt. Dat betekent ook heel voorzichtig afdalen en uiterst rechts blijven fietsen. Niet even een bocht lekker aansnijden want dan zou je zomaar eens op de grill van zo’n fucking racekarretje kunnen belanden. Vloekend en tierend zitten we op de fiets. Niet alleen voor onze veiligheid maar ook voor dat prachtige, normaal gesproken zo rustige bos.

Uiteindelijk zitten we gelukkig op een weg waar de ralley niet meer overheen gaat. Gelukkig. Dat fietst een stuk rustiger en prettiger. De grote lange afdaling is ingezet. Die wordt natuurlijk nog steeds af en toe onderbroken door wat klimmetjes. Die steil zijn of steil voelen na al die kilometers. Rond half 4 fietsen we Charlieu in. Onze bestemming voor vandaag. Het zonnetje schijnt inmiddels alweer even, dus we gaan het nog maar eens proberen met ons tentje. Ik ben eigenlijk wel een beetje trots op ons. Zo’n gemankeerde nacht en toch wel een zware etappe van 76km waarvan toch zeker 50km klimwerk.