Kruiden en vlinders

We eten een mooi ontbijt in ons hotel in Poblet. Afgelopen nacht heeft Kees last gehad van zijn maag. Ik vrees toch dat dat komt omdat we iedere keer noodgedwongen zo laat eten en vrij snel daarna naar bed gaan. We hebben er allebei bij toerbeurt last van. Het is helaas even niet anders. Zo lang we niet kunnen kamperen of een appartement hebben, eten we dus laat. Gelukkig hebben we uiteindelijk wel allebei goed geslapen.

We fietsen via het klooster van Poblet naar de route. Het is een heel erg voornaam ogend klooster en schijnt ook op de Werelderfgoedlijst te staan. Het is wel fijn dat we door het gedoe met de camping hier terecht zijn gekomen. Daardoor zijn we heel vroeg bij het klooster (voor openingstijd, dat dan weer wel🙃) en is het heerlijk rustig bij het klooster en op de wegen rondom het klooster. Zo te zien moet het klooster wel in de vaart der volkeren worden opgenomen want ze zijn volop bezig met het verbreden van de weg. Gelukkig mogen wij nog over een veredeld geitenpad fietsen en dat levert rust en weinig autoverkeer op. 

Het is een prachtige route vandaag. Het grootste deel voert door het natuurpark van Montsant (heilige berg). Dit is voor Spaanse begrippen een klein natuurpark maar voor onze begrippen oogt het oneindig. In Vallclara, een klein maar mooi en levendig dorpje doen we een espresso. We bekijken het routeboekje en Kees zegt dat vanaf hier de klim begint. Ik vraag hem vervolgens wat we het afgelopen uur hebben gedaan😅. Het is loodzwaar maar het is prachtig onderweg. We kijken onze ogen uit op de apart ogende rotsformaties. Overal ruikt het lekker en kruidig want overal in de berm groeit tijm en rozemarijn in het wild. Prachtige vlinders, groot en klein, lijken zich aan het warme asfalt te laven. We moeten echt regelmatig stoppen om op adem te komen en stellen vast dat we het nog niet zo zwaar hebben gehad deze fietsreis. En als je dan eenmaal ergens op je adem getrapt hebt, kom je ook niet meer bij als het blijft klimmen. Er is ook maar weinig bebouwd gebied in het park, weinig dorpjes of stadjes. Als we op een gegeven moment uitgeklommen zijn, zitten we op iets wat op een hoogvlakte lijkt. De uitzichten zijn enorm.

Als we ‘s ochtends starten met de fietstocht is het meestal windstil. Zo rond het middaguur steekt de wind de kop op en die is dan meestal ook wel echt fors. Als je bergaf gaat met tegenwind haal je met bijtrappen de 40km/u niet. Als je hem tegen hebt als je bergop fietst, denk je dat je het nooit gaat halen. We sturen via de kam van het berggebied naar de afdaling. Dat vind ik met tijden best spannend omdat het zo ontzettend hard waait maar gelukkig gaat het goed. Zo dalen we uiteindelijk naar Margalef. Onze bestemming voor vandaag. Ik heb daar afgelopen week telefonisch gereserveerd bij een Casa Rural. Als we in Margalef aankomen, snappen we dat het ingewikkeld is om hier accomodatie te vinden. Het is echt een dorpje dat past in je hand. Maar dan wel een die tegen de bergwand aan geplakt is. Past echt helemaal in het beeld van de dag. We vinden onze Casa Rural vrij makkelijk (zo groot is het immers niet) en staan buiten wat te wuzziken met de fiets. Geen straat is recht hier en dan is zo’n bepakte fiets lastig te stallen. Terwijl we daar mee bezig zijn, wordt de deur van de Casa opengetrokken en is daar de mevrouw des huizes. Geen gemier, de fietsen gaan naar binnen en worden in een deel van het restaurant geparkeerd waar op dat moment geen gasten zitten te eten. We worden aan een tafel gedirigeerd (tis een kordaat type 😁) met de vraag of een biertje willen. Daar bedanken we voor maar wat fris water willen we wel. Zij gaat in de tussentijd gewoon door met het bedienen van gasten in het deel van het restaurant waar wel gasten zitten en volgens mij kookt ze ook nog zelf tussendoor. Na een uurtje worden we mee naar boven getroond en kunnen we de kamer op. Grappig kamertje. Kees moet wel voorzichtig zijn want anders stoot hij zijn hoofd aan de balken als hij naar de badkamer gaat. Ik denk dat de Casa net als een groot deel van de rest van het dorp wel 100 jaar oud is. Inmiddels weten van de de mama van de Casa dat het huis dateert uit 1570….

Ze vraagt hoe laat we willen eten vanavond en het lukt ons gelukkig om de eetttijd met een uur te vervroegen. Om 8u mogen we aan tafel. En zo ook voor het ontbijt!