Nancy en vertrek naar Charmes

Het is een mooie dag om Nancy te ontdekken. We struinen wat rond, verbazen ons over de grootsheid van veel gebouwen en stellen vast dat het een mooie maar ook gezellige stad is. Achter La Place Stanislas zijn een paar hele leuke straatjes met kroegen en restaurantjes. Al die kroegjes en restaurants zijn van elkaar en van de straat afgescheiden met hele grote potplanten (olijfboompjes, citrusboompjes en van alles wat). Aan de andere kant van La Place ligt het park Pepiniere, ook weer mooi aangelegd en gezellig druk. Veel Fransen dragen overigens in de buitenlucht nog gewoon hun mondkapjes ook al is dat niet meer verplicht. Jong en oud doet dat. 

Na een lekkere Aporol en voor Kees een Antwerpse tripel, lopen we weer naar ons appartement om voor ons zelf te koken. We merken toch dat als we uit gaan eten we bij lange na niet onze benodigde brandstoffen binnenkrijgen dus als we een goede keuken hebben, koken we (lees: kookt Kees 😘) zelf. Na het eten checken we de route van de volgende dag nog eens en bekijken we de weerapp. Het lijkt er nu toch echt van te gaan komen, we gaan kamperen in Charmes.

Vanuit ons appartement fietsen we vrij simpel weer terug naar de route en de route volgt een groot deel van de dag alweer de Moezel, het Moezelkanaal dat parallel aan de Moezel loopt en gaan dan al vrij snel over in het Canal des Vosges, het Vogezen kanaal. Het is geen wonder dat het overal zo groen is, we fietsen immers door de Vogezen en de Vogezen staan bekend om haar overvloedige regenval. Het is alweer prachtig, links de rivier en rechts het belendende kanaal en soms mogen we of het kanaal of de rivier over. We kijken onze ogen uit en eigenlijk is er gewoon teveel natuurschoon om naar te kijken. De Fransen zijn bijzonder voorkomend en vriendelijk. Regelmatig wordt er een praatje aangeknoopt en willen mensen weten waar we vandaag komen en waar we onderweg naartoe zijn. Bon courage horen we meerdere keren per dag en vrijwel geen wielrenner fietst voorbij zonder zijn of haar duim naar ons op te steken. De Fransen lijken ook blij om weer toeristen te ontvangen. Het bedienend personeel begint al snel een woordje Nederlands te praten: dankjewel, doei en alstublieft. 

Vroeger dan gepland fietsen we langs het water Charmes binnen en daar ligt dan ook meteen de camping. Een bijzonder vriendelijke en meedenkende campingeigenaar heet ons welkom en laat ons de fietsersplaatsen zien. Naast die plaatsen heeft hij een hele grote, soort van scoutingtent geplaatst, met daarin wat tafels, stoelen en banken. Daar kunnen we terecht als het gaat regenen. Daar kunnen we koken en eten, onze telefoons opladen en er is wifi. Heel erg meegedacht met de kleinbehuisde fietskampeerder. En wat ging het doen toen we de boodschappen voor het avondeten in huis hadden en ik mijn fiets gepoetst had, jawel hoor, regenen. En niet zo’n beetje ook. 

We hadden al kennisgemaakt met onze buren, collega-fietsers. Een Frans stel dat vanuit Lille, door Belgie en Luxemburg een tour de France maakt, inclusief Alpen en Pyreneeen. Bijna alles in eigen land, maar het is een hele tour. Ik denk echt verder dan de onze. We eindigden natuurlijk samen in de grote scoutingtent. Zij hun maal daar gekookt en opgegeten en wij dus ook. Het regende inmiddels flink. Toen het al donker werd kwam daar een gezin met 2 pubers binnengevallen. Kletsnat geregend, inclusief slaapzaak die in de tent wordt opgehangen. Daar wordt je niet blij van. Als je zelf nat wordt, is dat 1 ding maar als je spullen nat worden is dat echt erger. Het wordt geen latertje, we duiken door de regen de tent in. We hadden toch echt afgesproken dat niet meer te doen, kamperen bij slecht weer….