Op weg naar de Bourgogne

We hebben heerlijk geslapen. Het is zo’n stil en rustig plekje en we liggen er bijzonder op tijd in. Het is fris op de berg en we zijn moe van de fikse fietstocht. Om half 7 zijn we wakker. We zijn de eersten in het douchehok en douchen lekker lang samen in de grote douche. Daarna gaan we weer aan de slag en eigenlijk zit alles in no time weer in de tas. De tent gaat natuurlijk weer nat mee. Het heeft niet geregend maar het is de dauw deze keer die de tent nat maakt. Het is niet anders. Hij zal de komende dagen wel in de tas blijven, ze voorspellen geen fraai weer en we hebben een dubbele overnachting in Beaune en daar overnachten we dan in een appartement (met wasmachine 🤗). Maar de twee nachten daarvoor, daarvoor hebben we gisterenavond nog 2 verschillende bed&breakfasts geregeld. Geen gearmoei meer in de tent met slecht weer. Het is sowieso al inspannend genoeg om iedere dag gemiddeld meer dan 70km te fietsen, dan moet je jezelf als het geen topweer is, echt wel een beetje verwennen aan het eind van de fietsdag en niet gaan zitten koukleumen op de camping.

Terwijl we op ons gemak zitten te ontbijten (we kunnen niet weg voor 9u want dan pas komt het brood dat we besteld hebben) horen we in de verte een uiltje. Ook daar genieten we volop van onderweg. Het stikt echt van de vogels overal. In de dorpjes zitten heel veel mussen, buiten boven de velden zien en horen we volop Leewerikken. Zagen we in Belgie bijna geen roofvogels, in Frankrijk worden we bijna van de fietsen gevlogen door buizerds en andere slankere roofvogels waarschijnlijk rode wouw. Ook zien we volop bonte en groene spechten. Dat komt natuurlijk door al wat groeit en bloeit rondom ons. Wat ook heel erg opvalt, is dat er hier echt vrijwel geen zwerfafval in de berm ligt. 

We fietsen met de navigatie app terug naar de route. Dat gaat via gravelwegen en wegen waar vast ooit asfalt op heeft gelegen maar waar nog vrij weinig van over is. Het zijn geen D maar C wegen. Dat fietst niet top qua wegdek maar is wel heel erg rustig. We zitten ook nu weer vrij snel op de route, dat navigeren met die app blijft top. Vandaag vergeleken de voorgaande dagen een wat a-typische route. Niet langs het water, de Moezel en het Vogezenkanaal, maar over rustige wegen weg van het water. Meer klimwerk en gelukkig ook daalwerk. Uiteindelijk komen we dan toch weer bij het water uit. Inmiddels fietsen we langs de Saone. De Saone ontspringt in de Vogezen en mondt uiteindelijk uit in de Rhone bij Lyon. Ik merk op dat het wegdek met enige regelmaat een stuk slechter is dan de dagen ervoor en denk dat dat komt omdat we inmiddels in een ander departement zitten. Dat blijkt inderdaad zo te zijn. We zijn inmiddels aanbeland in de Bourgogne, we hebben de Vogezen blijkbaar achter ons gelaten.

We fietsen door een dal waar zo’n grote, daloverspannende brug wordt gemaakt en zo te zien al bijna klaar is. Ik zeg tegen Kees dat dat toch wel echt zonde is van zo’n lieflijk dal dat dan ineens overspannen wordt door zo’n grote lelijke brug. Even later als we even van de route afwijken op zoek naar een espresso en het stadje Port-sur-Saone infietsen, zien we dat die afzichtelijke nieuwe brug wel echt een goed doel dient. Het hele dorp staat verstopt door een verkeersinfarct. Dwars door het hart van het dorp denderen de grote trekkers met opleggers die op elkaar moeten wachten om elkaar te kunnen passeren met dat verkeersinfarct tot gevolg. We vinden een terrasje pal aan die drukke weg en doen om half 12 dan eindelijk onze eerste espresso. Ik had er een kopke van, onthoudingsverschijnselen 🙄. Als we wegfietsen, spot Kees een fietsenmaker. Dat is heel fijn want ik ben een schroefje verloren uit de tassendrager aan mijn voorwiel. En daar wordt ik niet rustiger van. Als ik dan met een kilometertje of 30-40 per uur naar beneden dender, krijg ik van die visioenen van een losschietende tassendrager met alle gevolgen van dien. Bovendien moeten de remmen van Kees dringend opnieuw afgesteld worden. Ook deze fietsenmaker is zef een liefhebber en heeft dus meteen tijd voor een stel mensen op fietsvakantie. Er wordt een nieuw moertje in mijn drager gedraaid en Kees zijn fiets moet even mee naar binnen. Als de fietsenmaker klaar is, vraagt Kees hoeveel hij van ons krijgt. Rien is het antwoord, het waren immers maar cinq minutes. We raken aan de praat over fietsen en hij vertelt dat hij met vrouw en kind regelmatig naar Nederland gaat om daar te fietsen. Hij heeft een grote foto van Rotterdam (dat dan weer wel 🙃) waar hij met zijn vrouw en fiets op de foto staat. Overigens rijden ze met de auto naar Nederland om dan daar te gaan fietsen. Hij complimenteert het gedrag van de Nederlandse weggebruiker ten opzichte van fietsers. Wij hielpen hem uit de droom door te zeggen dat wij hier in Frankrijk veel prettiger fietsen dan thuis in Nederland waar toch regelmatig de vouwen uit je broek worden gereden als je het fietspad verlaten hebt. Hij en zijn vrouw konden zich niet voorstellen dat wij het in Frankrijk prettiger vonden fietsen dan in Nederland. 

We fietsen via de oude brug de stad uit terug naar de Saone. In Scey-sur-Saone, zo’n 20 km voor onze eindbestemming doen we de boodschappen voor vanavond. Deze B&B heeft een kitchenette en dus kunnen we zelf koken. Sterker nog, dat moet wel want de restaurants in het dorp zijn op maandag gesloten. Ik vraag aan de kassiere of we ergens in de buurt nog een koffietje kunnen drinken, ze kijkt wat bedenkelijk maar bedenkt plots dat er toch nog wel ergens een koffietje te halen moet zijn. Ze legt me uit hoe we moeten fietsen en dat ligt dan wonder boven wonder ook nog op de route. We komen er rond half 2 aan en ik zie op het bord dat ze op maandag sluiten om 2 uur. Dat treft. Bij de ingang van het terras worden we al verwelkomd door de eigenaar die al aanstalten maakt om tegen ons te zeggen dat we er niet meer kunnen eten. Maar als we hem vertellen dat we alleen twee espresso’s willen, noodt hij ons op zijn terras. Als hij ons de espresso’s heeft bezorgd, gaat hij aan de tafel naast ons zitten en knoopt een gesprek aan. Het gaat over vanalles. Over de fietsen, de vakantie, dat het nog zwaar gaat worden. Maar ook over pensioengerechtigde leeftijd in Nederland, in Frankrijk. Dat hij blij is met de Nederlanders die hier een huis kopen en er vervolgens een Gite of Bed and breakfast beginnen. Dat brengt weer werk, inkomsten, reuring en leven in de toch wat desolate streek. Ik vertel hem dat we dorp na dorp passeren waar we heel veel huizen leeg zien staan en ook heel veel vervallen huizen zien en dat we uren rondfietsen voordat we een boodschap kunnen doen of een koffie kunnen drinken. Dat is precies wat hij bedoelt. De huizen staan vaak al jaren leeg en als ze dan gekocht worden door blijkbaar vooral Nederlanders, gebeurt er vaak weer wat in zo’n dorp. Blijkbaar koop je in de Vogezen al voor 40,000 Euro een huis. Dus als mensen nog een wens hebben om een huis te bezitten in Frankrijk, dat kan hier voor weinig. Nadeel is dat het er nogal eens regent 🌧 

We zijn de afgelopen dagen nogal eens een route barree tegengekomen. Nadat in Wallonie al eens ‘ gestrand’ waren in een aardverschuiving waarvan we de restanten eraf gespoeld hebben in een plas die twee kontjes hoog en heel veel meer kontjes groot was, hebben we het niet meer zo op route barrees. In Belgie hebben we al een keer een flinke detour gemaakt omdat we zagen dat het deel van de route waarvan aangegeven was dat die barree was, vlak langs het water liep en dus de kans op een ondergelopen weg/fietspad vrij groot was. 

Hier in Frankrijk, hebben we het er tot nog toe op gewaagd. Op hoop van zegen, zal ik maar zeggen. We zien wel of het gaat en anders draaien we alsnog om. Meestal gaat het helemaal prima en zijn ze gewoon vergeten de bordjes weg te halen. Vandaag dan weer even niet. We komen aangefietst bij een net nieuw aangelegd stuk asfalt. 500 meter daarvoor route barree en geen mens meer te zien, dus wij fietsen gewoon door. Afijn, daar staan nu twee mooie bandensporen door een nagelnieuw asfaltje. Dat hadden we dan weer niet in de gaten. Dat het zo vers gelegd was dat het nog warm en en zacht was. Toen we er eenmaal inzaten was stoppen geen optie meer, dan hadden ze meer dan alleen twee bandensporen in het asfalt gehad. 

En toen fietsten we, wederom een bordje deviation negerend met een fikse klim onze bestemming van vandaag in. Ray-sur-Saone, een prachtig oud en in dit geval goed geconserveerd dorpje met dito kasteel en park. Huizen die blijkens gevelstenen dateren uit de 14e eeuw. Een oude, goed bewaard gebleven overdekte badplaats waar vroeger de was werd gedaan en ook brood werd gebakken. We verblijven in een heel mooi guesthouse met alweer een heel vriendelijke gastvrouw. Mooie ruime kamer en kitchenette waarin Kees net een heerlijke nasi heeft gemaakt (met garnalen bij het ontbreken van voorverpakt vlees in ‘normale’ hoeveelheden). Ze heeft een uitverkocht huis vandaag. 11 fietsgasten waarvan 1 gezin met kinderen dat we onderweg al tegenkwamen. Grappig dit soort adressen. Als toetje kregen we nog een chocolade mousse van haar kado.

Nee Sas, deze reis komen we niet in Dijon. Niet omdat we niet willen maar omdat het te ver van onze route vandaan ligt. Ook een hele mooie stad en inderdaad misschien nog wel mooier dan Nancy. Erg leuk om al jullie enthousiaste reacties te lezen!